|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19406574 Bezoekers
18 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
1943
1-1-1943.
Deze dag zal altijd in mijn herinnering blijven als een blijde, maar ook als een heel droevige dag. Blij omdat het een nieuw jaar is, droevig omdat het kindje van Richt direct na de geboorte overleden is. Richt houdt juist zoveel van kleine kinderen!
Daarstraks zijn we bij oom Ot en tante Nine geweest. Tante zei, dat Richt erg flink was. Dat zou ik nooit kunnen. We hebben het kindje, een jongetje, nog even gezien. Een lief, mooi, gaaf kindje. Het lag lief, rustig en bleek op de babytafel met gevouwen handjes. Twee kaarsen en de bloemen van Roelie en mij stonden er naast. Morgenochtend wordt het op het grote kerkhof begraven. Zijn vader, Henk Offereins, weet er nog niets van. Het kindje leek op hem. Het was een vrij zwaar kindje, het woog 8 pond.
3-1-1943.
Vandaag is het Zondag. We gaan niet naar de kerk, maar maken een tochtje naar het huis van ds. Oberman, halverwege Lembang. Hij heeft daar een prachtige tuin vol beesten, ook paarden. Daar picknicken we dan.
Gistermorgen om half 10 is Richt’s kindje begraven. Ik mocht ook mee. Voor mij was het de eerste keer, dat ik naar een begrafenis ging. Het was op een plekje, waar vele kleine kinder-tjes begraven waren. Dit was grafje nr. 40. Heel ontroerend!
Morgen beginne n mijn lessen weer.
10-2-1943.
Richt is nu weer thuis. Ze loopt nog wat gebrekkig. Ze gaat vaak naar het grafje en verzorgt dan de plantjes. Er staan alleen verbena’s, want grote planten mogen er niet op.
Ongeveer twee weken geleden is onze hele straat onderzocht naar mannen. Bij ons vonden ze oom Piet. Hij en oom Ot moesten mee. Bijna moest meneer Marzynski ook mee. Later hoorden we, dat ze naar het Palace-hotel waren gebracht. Een paar dagen geleden ging Chris boodschappen doen, maar hij kwam niet terug. De volgende dag hoorden we, dat hij met fiets en al was opgepakt en naar de Zeelandiastraat was gebracht, in de Van der Capellen school. Tante Emy mocht hem gelukkig alles brengen.
Voor oom Bou heeft ze een leuk kiekje van Quirientje en nog wat kleren naar binnen kunnen krijgen. Het Bandoengkamp en Karèes zijn nu helemaal omheind. Het eerste wordt nog steeds uitgebreid en in het tweede houdt pappie spreekuur. Gisteren mocht hij er voor het eerst niet in. Op die dag kwamen er heel veel mannen uit Tjilatjap aan (ik geloof wel 5000), ondergebracht in het 15de bataillon. Ze zagen er gelukkig goed gezond uit.
Meneer Rinker, die in “Beatrix” woonde, is ontslagen en ook opgepakt. Zijn vrouw en kinderen gingen het kamp in en dus staat het huis nu leeg. Vandaag kwam meneer Thijsse, één van de enigen, die nog op het Pensioenfonds werkt, hier om de sleutels te halen. Waarschijnlijk komt er iemand van het Gebeo in, die gelukkig wel betaalt. Pappie en Paul hebben er net nog vannacht in geslapen. De laatste keer. Achter in de tuin stond een aspergeplant, waarvan ik Roelie één asperge heb gegeven.
Eergisteren ben ik “groot meisje” geworden. Ik vond het niets prettig en wilde, dat het nog wat langer was weggebleven. Hoewel, ik ben nu al 16. Mam kreeg het op
haar 15de jaar en Roelie op haar 12de. Nu Heleentje nog. Ik ben er gelukkig maar een beetje vervelend van geweest.
Morgen op de 13de komen waarschijnlijk de kuikentjes uit. Ik hoop, dat het geen ongelukkige kuikentjes worden. Ik heb nog één filmpje voor mijn kiektoestel, maar dat bewaar ik tot ons broertje of zusje komt. De naam is nog een groot vraagstuk voor ons. Marianne en Peter vinden we het leukst.
13-2-1943.
Het is vandaag helemaal geen ongeluksdag, juist een heel blijde. De kuikentjes zijn allemaal op één na uit. Het zijn Japanse krielkipjes, heel schattig.
Tante Emy en Rob zijn vanmorgen een pakje aan oom Bou en aan een andere man gaan brengen in Soekamiskin. Haast alles mochten ze afgeven. En nu komt het leuk ste: Ze mogen misschien Quirientje aan hun vader laten zien! Waarschijnlijk mogen ze hem zelf niet zien, maar ze gaan vragen, of Wieneke haar mag binnenbrengen. Wat zal hij dat fijn vinden! Ik moet nu naar les, maar ik vertel straks de afloop wel.
Het is nu zes uur en onder het genieten van een kwee semprong1 schrijf ik verder. Vanmor-gen is alles prachtig gegaan. Quirientje, in een mooi rose gewaadje, werd door een politie man naar haar vader gebracht. Daarna weer terug en toen mocht oom Bou ook heel even binnen op een afstand van ongeveer 5 meter. Tante Emy heeft hem toegeknikt, dat alles goed was en daarna moest hij weer weg. Rob en Wieneke waren er ook bij. Ze waren o, zo blij! Oom Bou zag er heel gezond uit. Het is vandaag ook de verjaardag van Chris. Als hij daar ook bij had mogen zijn, had hij het vast ook geweldig gevonden.
10-3-1943.
Hallo! Hallo! (in het Japans: Maschi, maschi!) Ik heb weer veel te vertellen, maar ik moet zuinig met papier zijn, want je mag geen schriften en potloden meer kopen. Dus alles moet een beetje in telegramstijl. Roelie, Heleen en ik gingen over naar de achterkamer, waar me-vrouw Stevels eerst in zat. Tante Emy, Wieneke, Rob en Quirientje zitten nu in onze vroege-re kamer, want de kraamkamer is in gebruik. Er slapen nu twee vrouwen met hun babies in. Eerst kwam er een Chinees vrouwtje, dat pas aan het eind van de maand verwacht werd. Ze kreeg een heel klein dochtertje van vier pond. Eergisternacht om 2 uur kwam mevrouw van Westen en na een half uur werd er een welgeschapen zoon geboren van 3 kg en 3 ons.
Het wandkleed voor Richt is eindelijk af. Het is heel leuk geworden.
Ongeveer twee weken geleden werd er bij Instituut Pasteur een soort pitjes verza meld (om obat van te maken). Op een bepaald ogenblik vonden ze het genoeg en zeiden, dat ze niets meer wilden hebben. Een paar mannen hebben toen al hun pitjes weggegooid. Heleentje en Rob hebben die bij elkaar geveegd, ze hadden twee emmers vol. Een paar dagen later namen ze wel weer pitjes aan. Heleentje en Rob brachten de emmers en kregen er na lang wachten zes gulden voor. Pappie wil er een zwemkaart voor kopen, maar dat willen wij niet. We wil-den er nieuwe visjes voor ons aquarium voor kopen.
Er gaan geruchten en het staat ook in de “Tjahaja”, dat er grote manoeuvres gehouden zullen worden. Het is een goed voorteken. Tante Riek vertelde, dat er een paar
Japanse officieren bij dr. Leimena waren gekomen en dat ze mopperden over het feit, dat veel mensen al van die oefeningen gehoord hadden. Wij sliepen die nacht bij tante Nine en op weg naar hun huis kwamen we een Jap tegen met iets in zijn hand. Het leek op een draagbare telefoon. Bij mevrouw van der Molen zeiden ze, dat die Jap de sirene bewaakte.
15-3-1943.
Op 13 Maart is het de Vrouwengebedsdag geweest, gecombineerd met een kerkdienst. Gisteren, Zondag, preekte Juffrouw Bron en ik mocht weer collecteren. Waarschijnlijk mag ik meedoen in het Paaskoor.
---------------------------------------------------------------------------
- opgerolde koekjes.
---------------------------------------------------------------------------
Het vrouwenkamp is nu al een week gesloten. Mijn lessen zijn bijna allemaal ge stopt, behalve wiskunde, Frans en aardrijkskunde. Ik heb nog net een paar cijfers kunnen binnenhalen. Vijf dagen zijn er politieagenten de stad in geweest op zoek naar vrouwen, die in het kamp hoorden te zijn, maar er niet in zaten. Bij ons zijn ze ook geweest. De naam van tante Emy hebben ze opgeschreven en haar pendafteran
(persoonsbewijs) meegenomen. Die van Richt en mevrouw Wisman ook. Die krijgen ze terug tegelijk met hun oproep. (Leuk hoor!)
De kuikentjes groeien als kool en doen soms zo grappig. Ze hebben nu allemaal na men: Grisetje, Barbarossa (de rooie) en de vier Japanners: Foetsiemoetie, Kelim, Naikkadaksi en Hangkrenghang.
22-3-1943.
Mevrouw van Westen is met Gerard Douwe al weer naar huis en het Chinese vrouwtje ook, maar er zijn al weer anderen in aantocht.
Roelie, Heleen en ik maken het best en vinden onze achterkamer heel prettig, alleen wat vochtig en kil. Aan ons wandkleed wordt druk gewerkt. Het wordt heel leuk.
Een poos geleden is er gestolen bij de familie Marzynski, maar Manidjan, hun djongos1 is de dief achterna gegaan en heeft hem gepakt. Hij had zomaar lakens en dekens uit het raam ge-pikt.
Ik weet nog een leuke grap: Er was een mevrouw, die tegen een Jap zei: ”Zeg, kom je van avond naar de B.B.C luisteren?” De Jap dacht: “Aha, nu heb ik je te pakken” en hij zei: “Heel graag, mevrouw”. 's Avonds kwam hij om 8 uur en hoorde de berichten van de B.B.C. van het huis ernaast, waar Jappen woonden. Wat keek hij op zijn neus!
Quirientje was gisteren drie maanden oud. Waar blijft de tijd?
2-4-1943.
Gisteren was het 1 April, maar er zijn niet veel moppen gemaakt. Daar is het de tijd niet voor, hoewel we toch vrolijk moeten blijven. Zonet is er iets droevigs gebeurd: een auto heeft één van onze witte kuikentjes doodgereden. Gelukkig was het direct dood. Ik heb het meteen begraven met een oranje bloem er boven op. Ik heb mezelf beloofd niet te huilen, wat wel moeilijk was.
Mevrouw Wisman en Wernie zitten al in het kamp. Het is hier rustig zonder hen.
Tante Emy moet helaas ook naar het kamp, naar de Houtmanstraat. Ze heeft een goede kamer getroffen en ook nog een kleintje voor oom Ies. Gelukkig samen met aardige mensen. Tante Nine en Richt moeten in de Tasmanstraat wonen bij de van Goghs en tegenover tante Cor van Wijk. Ze vinden het helemaal niet leuk en zijn er ook niet tevreden mee. Mevrouw Wisman zit in het gezinskamp. Misschien komen wij daar ook nog, maar pappie is er nog. Een groot geluk! Toen tante Emy naar het huis ging, ben ik als haar dochter mee naar binnen gesmokkeld. Ik heb toen vele mensen bezocht: mevrouw Maier, Stevels, tante Willie Giese Koch, juffrouw Bron (tante Greet van de Jeugdraad), juffrouw Gruis, die erg blij was me te zien en tante Cor, die echter niet thuis was. Daarna moest ik naar huis en tante Emy was al weg. Toen ben ik brutaal door de poort gestapt en geen enkele “stokroos” heeft me tegen ge-houden. Zo kwam ik behouden thuis.
De schrijfmachine van mevrouw Stevels hebben we eindelijk voor f 25.- kunnen verkopen. De radio hebben we nog en zo kunnen we 's avonds nog naar mooie muziek luisteren, o.a. Lohengrin.
---------------------------------------------------------------------------
- huisbediende.
---------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 5959 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
