|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19594988 Bezoekers
19 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Tjihapit - Bandung - 9
10-7-1944.
Op Zaterdag, 1 Juli, voelde ik me wat vervelend en bleef in bed liggen. Toen was de koorts nog laag, maar later op de dag steeg de temperatuur hoger en hoger. Telkens buikpijn en naar de w.c. Gelukkig geen erge buikpijn, maar ik voelde me heel akelig. Ik kreeg niets anders dan thee en toost.
Juist op die dag zijn de tijden van het appèl veranderd. In plaats van 9 uur en 4 uur is het nu: 8 uur en 7 uur. Soms komt dat goed uit, soms niet.
Op 2 Juli werd Roelie ook ziek: influenza! Wat had mam het druk! Maar een hele boel mensen hebben ons geholpen met eten halen en de was. Een paar dagen later kwam dr. van de Broek toevallig langs. Toen ze ons zo ziek zag, was ze verbaasd, dat we haar niet geroepen hadden. Mijn dieet was ook niet goed, want het brood was erg slecht. Eerst moest ik een paar dagen op rijstewater leven en toen op nassi-tim en karnemelk, die dr. van de Broek me voor 14 dagen voorschreef. Ze dacht, dat ik bacillaire dysenterie had. Mijn buik hield zich prach-tig. Wel moest ik veel rusten, want ik voelde me heel slap.
Vandaag mocht ik voor het eerst weer naar de gaarkeuken. Nu nog de Manggakeuken, maar morgen gelukkig Saninten, wat veel dichterbij ligt.
Onderweg zagen we iets vreselijks. Vier Hollandse mannen kwamen de Bengawanlaan afgehold met in hun midden een brancard met een man erop. Over zijn lichaam lag een wit laken. Achter die mannen reed een dikke Jap op een fiets, die hun steeds woedend iets toeschreeuwde. Natuurlijk een doodzieke man, die vlug vervoerd moest worden, maar de manier waarop...... De volgende dag hoorden we er meer over. Het was een man uit het Bloemenkamp, die zo door een Jap geslagen was, dat hij een hersenbloeding had gekregen. Toen moest hij natuurlijk: “Lekas, lekas! (1)” naar het ziekenhuis, maar onderweg stierf hij al. Is het niet treurig!
13-7-1944.
We kregen van dr. Flaumenhaft een Mantoux injectie om te onderzoeken of onze longen in orde waren. Nu werden Roelie en ik geprikt met een heel klein naaldje. Zaterdag komen Fri-so en Paul aan de beurt. Paul begon al bij voorbaat te huilen, de held!
14-7-1944.
Vandaag kon er weer Hollands geld gewisseld worden. Een heleboel mensen (de domoren) hebben het gedaan. Zo hebben de Jappen het beste bewijs, dat er nog best wat Hollands geld in het kamp is. Wij hebben het niet gedaan.
Er wordt hier in het kamp overal reuze veel gas gebruikt, terwijl het eigenlijk alleen aan het ziekenhuis toegestaan is. Wij doen het stiekem ook. Om het aansluitpunt klemmen we een stuk van een binnenband van een fiets, daaraan een gordijnroe en die eindigt in een komfoor met een spreidingsplaatje. Dat werkt prima.
Laatste verbruik was 7000 kubiek per maand, wat vroeger 200 kubiek was geweest. “Wij kunnen niet zoveel gebruiken”, zeiden de zusters van het ziekenhuis.
“Dan wordt er in het kamp gas gebruikt”, zei de Jap. Streng verboden!
16-7-1944.
Omdat Heleen morgen op de drukke Maandag jarig is, hebben we het alvast een beetje bij tante Emy gevierd. We hebben er ontbeten en een heerlijke kruimeltjeskoek met Amerikaanse pruimen gegeten. Mmm!
--------------------------------------------------------------------------------
- gauw, snel, vlug
--------------------------------------------------------------------------------
De tomatenplanten van tante Emy doen het uitstekend, vooral één plant is een reus en heeft geweldige vruchten. Het geheim ervan was, dat hij met plasjes van Quirien werd begoten. Nu gaan wij Wouter natuurlijk ook uitbuiten!
Het schort, dat we Heleen voor haar verjaardag wilden geven, hebben we nu al gege ven, hoewel het nog niet af is. Er zijn allerlei kampdingen op ge-borduurd, zoals een anglo (1), een droogrek, de gong, een kakkerlak, enzovoort.
Onze Mantoux-injecties zijn allemaal goed uitgevallen.
17-7-1944.
Heleen 14 jaar! Hoewel we al een jaar in het kamp zitten, was er toch een tafel met cadeautjes en een oebi taart met “kersjes”. Van mevrouw de Weeger kregen we alledrie een leuke breedgerande zonnehoed. Vooral ik ben er erg blij mee, want zo’n ding is reuze fijn, als je in de rij voor de gaarkeuken staat. Paul gaf een zelf-
gemaakt bamboe-hangvaasje met de letters H.B. erop. Heel leuk! Van Friso een zakdoek, van mam de taart en van “Tjimahi” een uitnodiging voor ons drieën voor een opvoering van Corrie Vonk, a.s. Zaterdag. En Wieneke gaat dan ook! Enig!
Ik had Heleen een paar klompschoenen willen geven, maar ze waren nog niet hele- maal af. Ik gaf ze dus maar onaf. Ze vond ze heel leuk. Het is een drukke dag geweest, want ik had een grote was en vanmiddag Franse les. Ik ben heel erg moe.
19-7-1944.
Alle jongens van 13 jaar en ouder moesten vandaag bij de poort komen met een tikar en één of twee koffers. Joan den Boestert is er ook bij. Gistermiddag is mam nog naar de familie toe gegaan om te vragen, of hij wat voor pappie kon meenemen. En fijn, dat kon! We vinden het jammer, dat de tekening van Wouter mislukt is, anders hadden we die meegegeven. Een poosje geleden hebben we via oom Walter, die naar Tjimahi moest om een zieke te brengen, een handdoek en een boek (“Houd je roer recht ”) mee kunnen geven. Tot onze blijdschap lukte dat. Nu heeft mam andere nuttige dingen meegegeven o.a. een donkerblauwe dikke trui (die bij het boerenpak hoorde). Voor Joan zelf kon ze ook nog wat doen, n.l. zijn haar knip-pen.
De jongens moesten om half 9 aantreden. Toen hoorden we, dat ze eerst al hun barang buiten de poort moesten brengen en dan nog tot kwart voor 12 naar huis mochten. Ook Hans Streef was erbij. Guus en zijn vriend Beer zijn al een poosje geleden opgepakt en in het Bloemen kamp gezet met vele andere jongens, maar ze mogen nog wel hier in de gaarkeuken werken. Zo hoorden we, dat ze het goed maakten en volop te eten kregen. Een paar dagen geleden kwamen Roelie en ik Guus en Beer tegen bij de Manggakeuken. Ze zijn toen ook nog even naar hun huis geweest. Leuk dat dat kon! Aan Guus hebben we een potje Savora- mosterd en een flesje echte Maggi mee kunnen geven voor pappie. Het is te hopen, dat het hem bereikt.
Gaarkeuken-tekeningen door Maud van Ganswijk
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6652 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
