|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19593911 Bezoekers
31 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Tjihapit - Bandung - 12
25-8-1944.
Vannacht is er wat raars gebeurd. Om twee uur ging de gong opeens en kwam het ongelooflijke bevel: “Lichten laten uitstralen en naar buiten komen!”
Al slaapwandelend ging ik naar buiten. Het was een onwezenlijk gezicht al dat licht en al die mensen midden in de nacht. Wat bleek? Er waren vrouwen aan het vechten bij het gedèk (1) met stenen en stokken. Nu probeerden de Jappen op deze manier uit te vinden, wie er aan mee had gedaan.
Heleen is vandaag geopereerd en alles is goed gegaan. Bij de poortzuster kreeg mam een briefje van haar, dat ze voor de operatie nog geschreven had. Er stond in, dat ze gisteravond vetgemest was, want dan mag ze twee dagen niets eten. Een kamerge nootje schreef na de operatie nog een klein stukje onder dat briefje. Dat alles goed gegaan was en dat Heleen zich flink gehouden had. En ook, dat ze in de kamer allemaal stil zouden zijn voor haar. Dat vind ik toch zo aardig!
Maar wat minder leuk is: Wouter is ziek. Hij heeft gespuugd en hij heeft buikpijn. Hij kan zo zielig huilen. Mam gaat het een paar dagen met rijstewater proberen. Als dat niet helpt, roepen we dr. van de Broek.
Vanmiddag moest ik voor het bijbelklasje een reis van Paulus vertellen, maar ik vind die verhalen vrij moeilijk voor kleine kinderen en liet de helft weg.
31-8-1944.
Koninginnedag! Vroeger een belangrijke dag, maar hier in het kamp hebben we er nauwelijks wat van gemerkt. Waar en hoe zou onze koningin Wilhelmina haar verjaardag gevierd hebben? Vele mensen hadden gedacht, dat ze die dag weer in eigen land zou kunnen vieren, maar helaas is het zover nog niet. De geruchten zijn wel mooi, maar ik geloof lang niet alles. Vanmiddag reed er een dikke Jap rond om te kijken of we geen oranje droegen en onze nummertjes wel op hadden. Er liep een meisje op straat met een vaasje bloemen.
----------------------------------------------------------------------------------
- omheining (van het kamp)
----------------------------------------------------------------------------------
Er waren ook een paar oranje bij en daarom kreeg ze een standje. Een andere mevrouw had een oranje corsage op haar jurk en zij kreeg een klap in haar gezicht.
Idioot toch!
2-9-1944.
Zaterdag. Met Woutertje gaat het gelukkig wat beter. Vanochtend lachte hij alweer
vrolijk tegen tante Mies. Maar gisteren is mijn buik weer raar gaan doen. Ik heb nergens trek in en als ik wat eet, krijg ik al heel gauw een vol gevoel in mijn maag en stop met eten. Mijn tong is ook nog erg lelijk en prikt een beetje. Ik kon dus vanmiddag niet meedoen met de korfbalwedstrijd, maar ik ben toch gaan kijken. Het eindigde met gelijk spel.
Na de wedstrijd, het was al bijna donker, zagen we opeens een heleboel mensen de kant van de toko ophollen. Even later hoorden we, dat er spek, rookvlees en eieren gestolen waren door mevrouw van der Kam, het hoofd van de toko. Een heleboel vrouwen waren zo woedend geworden, dat ze haar ramen en dak met stenen bekogeld hadden en een flinke rel maakten. Al gauw kwam er een Jap bij, die de vrouwen wegjoeg, maar ze kwamen telkens weer terug. Mevrouw van der Kam beweerde, dat
dat spek en rookvlees bedorven waren en dat ze het daarom niet had willen uitdelen. Maar heel wat vrouwen hebben het gezien en bevoeld en zij zeggen, dat het nog heel goed was. Ik vind het toch zo’n rotstreek van dat mens!
3-9-1944.
Gisteravond om 11 uur ging opeens de gong. Appèl! De vrouwen hadden het bij de toko te bont gemaakt en wilden maar niet weggaan.We moesten een hele poos buiten staan wachten, maar ik ben toch gauw weer naar binnen gegaan, omdat ik buikpijn kreeg. Het straathoofd zei ons nu alsjeblieft geen relletjes te maken, want de Jappen waren des duivels. Toen zijn we zoet naar bed gegaan.
Vanochtend kregen we weer een briefje van Heleen. Ze schreef, dat ze zich weer heel goed voelde en weer alles kon drinken en bijna alles kon eten. We hebben hier vaak erge honger. Alleen ik heb haast geen trek en kan haast niets op.
Ook met onze waterleiding hebben we de laatste tijd veel gezeur gehad. Als oplossing hebben we in de badkamer een gat in de muur geslagen naar de badkamer van de buren en daar een rubberslang doorheen gestoken. Hun kraan loopt namelijk wel.
Tegen de avond maken zij de slang aan hun kraan vast en al gauw is onze bak vol. Dat gaat reuze! Ook veel andere mensen tobben ermee.
Vanmiddag kregen we opeens mangga’s van de gaarkeuken. Ze smaakten verrukkelijk! De geruchten, die nu rondgaan, zijn heel goed: Radio Moskou zei, dat geheel Frank rijk al vrij was en dat het leger van de geallieerden nu door België trok en al op een
afstand van 8 km van de Hollandse grens was. Verder ook, dat Prinses Juliana naar Engeland vertrokken was. Veel mensen geloven niet in deze Radio Moskou en wachten eerst af, wat de B.B.C. zegt. Die uitzending is meestal wat later. Ik bewonder de vrouwen, die hier in het kamp ondanks alles toch nog durven te luisteren.
4-9-1944.
Vanochtend kregen we bericht, dat Heleen Woensdag weer thuiskomt. Fijn, dat ze weer helemaal beter is. Haar kamergenootjes zijn al eerder weggegaan en nu heeft ze weer nieuwe. In een andere kamer lag een vriendinnetje van haar, Mia Blaas. Anne ke Corts, die bij Heleen lag, bleek familie te zijn van oom Bertram en tante Hendrika Corts. Een nichtje dus.
Weer hoorden we opwindend nieuws: Het leger der geallieerden was nu door België heen. Eén deel ervan trok onder leiding van Prins Bernard Limburg binnen en een ander deel ging onder Eisenhouwer naar Duitsland. Amsterdam was vrij gemaakt door patriotten en parachu-tisten. De Koningin en de Prins hielden een toespraak Wat hoop ik toch, dat dit alles waar is! Wat zullen ze in Holland dan juichen!
Zou pappie nu ook al zulke berichten horen? Mam denkt van wel. We missen hem zo. Wouter loopt nu al en heeft al tandjes.
5-9-1944.
Mijn buik is nog lang niet in orde. En o schrik, Roelie en Paul hadden vanmorgen ook dunne ontlasting. Nu hebben we alle drie dieet gekregen van dr. van de Broek.
Veertien dagen lang kindersoep en karnemelkse pap, maar volstrekt geen brood.
Verder moesten we 3 maal daags een kopje thee drinken van een vies goedje: Sariawan. Ook schreef ze ons een recept voor een fles honing en dat is fijn, want onze suiker is bijna op. Mij verdacht ze van geelzucht.
Dan nog iets leuks. Vanmorgen kwam er opeens een mevrouw, die vertelde dat Heleen van middag wordt thuis gebracht met een velocar. Mam is van plan haar af te halen om dan meteen nog even te proberen tante Wine Huitema op te zoeken, die aan een buiktumor is geopereerd en nog een poos moet rusten.
Er komen steeds nieuwe geruchten: De hele Prarindra ( de Indische Nationalen) schijnt ingerekend te zijn. Verder moesten alle Jappen weer naar hun land teruggaan, alleen de bezetting moest nog even blijven. Vele mensen waren vanochtend heel enthousiast en optimistisch, want ze hadden gehoord, dat het Wilhelmus al vanuit Holland uitgezonden was en dat heel Holland vrij was. Ik geloof er nog niet veel van.
Vanmiddag wordt er in elke “Han” (wijk) van dit kamp een vergadering gehouden voor de verbetering van kampbestuur en ongerechtigheden en voor het kiezen van een nieuw tokobe-stuur. Elke Han stuurt dan één afgevaardigde naar het dameskantoor, waar dan de grote vergadering over dat alles komt. Ik ben benieuwd, wat ze daar bekokstoven.
12-9-1944.
Heleen kwam de vorige week thuis. Ze zag er gezond en wel uit, maar bij nader onderzoek bemerkte dr. van de Broek, dat haar hart nog niet in orde was. Nu moet ze weer geregeld rusten. Zijzelf denkt, dat het alleen nakuren is van de operatie.
----------------------------------------------------------------------------------
- In Nederland bekend als mango.
----------------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6508 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
