INDOPEDIA
|
De Indische Encyclopedie
|
19859482 Bezoekers
62 Bezoekers online
Ik hoor nu net de taptoe blazen in de kazerne en ga ook naar bed.
Ik heb het schilderijtje! Het is zo leuk gemaakt op een stuk van een klapperdop (1). Voor mevrouw de Weeger vond ik een aardig vaasje, wat ook als drinkglaasje te gebruiken is. Met wat bloemetjes erin heb ik het haar gegeven. Ze was er wel blij mee, geloof ik. Mevrouw Leefers kreeg weer wat postzegels mee, maar had dit keer geen succes.
Vanmiddag konden we goela-djawa kopen bij de gaarkeuken, 1 kilo per persoon voor f 0,65. Ik haalde voor 11 personen, een heel vrachtje. Gelukkig hielp Friso me met dragen, want ik had ook nog brood , asem (2) en mangga’s bij me. Het duurde erg lang voor we aan de beurt waren, maar we zijn er dolblij mee.
Vanmorgen is er een demonstratie geweest van vrouwen, die hun zoons niet wilden sturen. Allen waren in het wit gekleed, de Japanse rouwkleur. Mam is ook meege gaan. Een mevrouw, die goed Japans kende, heeft tot Moeroewi gesproken en hij antwoordde nogal welwillend. Hij zei, dat hij er niets aan kon doen, want een hogere lege rleiding had dit bevolen. Maar hij zou nog een goed woordje voor ons doen.
Over de oude heren is nog niet bekend, of ze mogen blijven. Ik vind het zo zielig, dat al die oude mensjes zomaar weggerukt zullen worden uit alles, wat hun hier nog lief is. Oom Ies en zovele anderen.
Er gaan nu weer geruchten, dat er in Holland zo gevochten wordt bij Arnhem. Hoe houden die Duitsers het zo lang vol! Vreselijk dat het juist in Holland moet gebeuren. Die arme mensen daar!
Vanmiddag leende ik een boekje van Dieneke met gedichten van De Genestet. Er staan mooie gedichten in, bijvoorbeeld “Een kind in de mei”, zo toepasselijk op Woutertje, dat we het meteen in zijn babyboek schreven. De Genestet schreef dat over zijn enigst zoontje, Peter Adriaan, dat echter een poos later stierf. Het tweede gedeelte is dan ook heel treurig. Ik schrijf veel van die gedichten over in een klein boekje om te bewaren.
Vandaag ben ik voor het eerst naar een dansclubje geweest, bij Hettie Bergman in de kamer. Als begin moest ik de driepas leren, de basis van de wals. Maar wat maakte ik daar al een fouten in en wat trapte ik vaak op andermans tenen. Het zijn meisjes onder elkaar en dat vind ik wel prettig.
Hoera, het weggaan van de jongens en de oude mannen is uitgesteld! Zo u de demonstratie dan toch geholpen hebben? Of zou het alleen maar een uitstel zijn?
Vandaag kwamen er een heleboel briefkaarten binnen van de burgerkampen. Veel mensen kregen er al één, maar wij nog niet. We hoorden echter, dat er op het kantoor nog veel kaarten liggen. Tante Emy kreeg er één van Chris en één van oom Bou. Op die van Chris kun je tussen de regels doorlezen, dat hij zijn vader wel eens ziet. Leuk voor tante Emy, dat ze dat nu weet. Verder schreven ze allebei, dat ze gezond en “ge moek (3)” waren. Mevrouw Woortman kreeg ook een briefkaart van Louk, waarin hij ons de groeten stuurde
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Mevrouw Vink kreeg er ook één van haar man.
We hebben een grote overwinning op ons zelf behaald, we zijn namelijk slakken gaan eten. Je weet wel, die grote, vieze, slijmerige agaatslakken! Eerst griezelden we ervan, maar toch hebben we het geprobeerd. Van mevrouw van Waning ( zij kende pappie nog uit zijn studententijd) hoorde ik hoe je ze moet schoonmaken, koken en door de vleesmolen halen. Het is me reuze meegevallen. Van alle manieren van bereiding, die ik geprobeerd heb, vinden we croquetjes en “sambal kering (1)” het lekkerst.
Vele andere mensen hebben het ook geprobeerd met dat gevolg, dat nu haast alle slakken uitgeroeid zijn. Vanmiddag heeft Friso er no g wat kunnen vinden en die eten we dan morgen op Paul’s verjaardag bij de gele rijst. Hij zelf wilde er graag een saté (2) van hebben. Ook wilde hij ergens buiten picknicken en uit pisangblaadjes eten.
Omdat dat nogal moeilijk zal gaan, wilden we in de eettkamer wat ruimte maken en dan met wat tikars op de grond zitten. Vervelend, dat ik nu weer buikpijn heb.
Er is nu een grote sterfte in ons kamp. Veel oude, maar ook jonge mensen gaan dood. Laatst nog een moeder van 9 kinderen (mevrouw Liesker), waarvan er 6 hier in het kamp zaten. Bij deze zending briefkaarten waren er bij van haar man en van 3 zoons. Afschuwelijk, die weten nog van niets!
Ik wou, dat wij ook een kaart van pappie kregen.
Vandaag moest oom Ies met nog dertien andere, nog krachtige oude mannen uit het kamp vertrekken. Wat zal tante Emy hem missen! En wat zal hij de kinderen en vooral Quirientje missen! Zullen we hem nog terug zien? Eerst hoopten we nog, dat hij in het “oude-en-zieke-mensen-kamp”zou komen, waar al een poos sprake van is.
Dan mochten tante Emy en de kinderen mee, maar dat ging niet door.
Mevrouw de Weeger en mevrouw Vink komen ook in aanmerking voor dat kamp. Als dat doorgaat en de voorkamer vrijkomt, kan tante misschien bij ons intrekken.
Wat zou dat leuk zijn! Maar misschien gebeurt alles heel anders, dus laten we er maar niet over piekeren. Ieder, die naar het ziekenkamp moet, mag een gezond iemand als verzorgster meenemen. Zo had tante Emy met oom Ies mee kunnen gaan.
Roelie en ik krijgen al een poosje dienstbroodpap van de gaarkeuken. Roelie, omdat ze voor mevrouw Vink werkt en ik, omdat ik vrijgesteld ben en thuis werk. Het is meestal een be-hoorlijke portie, maar we delen het natuurlijk met z’n allen. Friso krijgt ook pap van de babat-dienst3, maar die eet hij meestal daar op.
Er heerst nu erg veel bacillaire dysenterie in het kamp. Solly Rientsma en haar moeder liggen nu ook in het ziekenhuis. Woutertje heeft het nu ook een beetje in de buik.
Arm manneke! Ik moet een bende vieze luiers wassen, maar gelukkig gaat het nogal gemakkelijk.
Een paar dagen geleden zijn er weer mensen betrapt op het gebruik van gas. Ieder kreeg 20 klappen en daarna moesten ze op een rijtje buiten de poort gaan staan. Omdat ze vlak bij het bilik stonden, konden er wat boterhammen en pepermunten overgegooid worden, want die arme mensen hadden nog niets gegeten. Ook Anneke van Zeyl de Jong was er bij. Voor haar heb ik nog een boodschap thuis kunnen afgeven.
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
Later kwam ze me er nog voor bedanken. Lief van haar.
Vandaag zijn er op het dameskantoor veel Rode Kruis-briefkaarten aangekomen, notabene al in 1942 verstuurd. Noch voor ons, noch voor tante Emy was er iets bij.
Het is Zondag, de laatste dag van mijn 17e jaar. Het was een goede dag en een goed jaar, ondanks vele zorgen en moeilijkheden. God heeft voor ons gezorgd, telkens weer. De preek van deze morgen ging over: “De storm op zee”. Het ging over de stormen op onze levenszee, die soms zo hard en ruw kunnen zijn. Maar ik weet Eén,
die ons bootje sturen wil door alle stormen heen!
Het was een rustige en fijne dag. Woutertje is gelukkig weer helemaal beter. Hij loopt als een kievit en begint onze namen al een beetje te brabbelen: Anke, Joei, Jien, Ies en Pau. Dat klinkt toch zo grappig! Toen Heleen en ik vanmiddag met hem op straat liepen, zag hij opeens een klein sikkeltje van de maan. Direct stond hij stil en riep: “Maam, maam!” Vuur is ffffff! en lichtje. Verder heeft hij grote aandacht voor steentjes, stokjes, grasjes en
.....frambozen! Hij heeft vanmorgen alle rode van ons struikje geplukt, de ondeugd. Met het opgaan van muurtjes en stoepjes is hij heel voorzichtig. Het is toch zo’n lief jongetje.
Ons licht is al een paar avonden uit en dat is heel vervelend. Nu behelpen we ons met een paar petroleumlampjes en dat gaat ook wel.
Nu ben ik 18 jaar! Wat zal er allemaal op me af komen?
Toen ik vanmiddag thuis kwam van Franse les, zat er een kamer vol mensen op me te wachten. We konden echt nog wat trakteren, want onze kruimeltjeskoek was goed gelukt en heel lekker. Er kwam een bende cadeautjes, ongelooflijk! En dat hier in het kamp! Erg aardig van allemaal. Pappie zal nu ook wel aan ons denken. Zal hij er de volgende keer bij zijn? We hopen het van harte.
Wat ik kreeg van alle lieve mensen: Van mam en tante Mies: een pyama Woutertje: een opschrijfboekje. Roelie: een omslag om dit boekje. Friso: mica voor kampnummer. Paul: 2 stukken glas (afdekken aquaria) Mevr. Vink: 2 haarbandjes. Willy Zegwaardt: broche en bloemen. Zr.te Winkel: Broche Mevr. Bouhuizen: een armband. Tante Emy: een jurk. Wieneke: een broche met een A. Quirientje: bloemetjes. Oom Ies: een brievenopener. Bep: corsage-bloemetjes. Janneke: een zakdoek. Ruth: een haarbandje. Mej. de Quaasteniet: Y.W.C.A.-speldje. Mej. Wessels: een ceintuur. Tante Jeanette: een blikje melk. |
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage