|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19406849 Bezoekers
3 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Kamp Solo - 4
En wat bleek: Er was een Jap aan het kappen geweest aan één van de grote regenbomen voor onze loods. Eén tak had toen in zijn val een heel stel andere meegesleept. De Jap kwam er niet zo bijster goed van af. Zijn arm kwam tussen twee takken en is waarschijnlijk erg gekneusd of gebroken. Toen hij uit de boom klom, hing die arm slap. Hij klom de ladder af en viel toen flauw. Een andere Jap ving hem op.
De vorige week mochten we weer een briefkaart aan pappie schrijven, zelfs met een datum erbij. We schreven:
9 – 3 – 2605 (Japanse tijdrekening) Pappie, Friso tertjinta,
Abis banjak sakit, sekarang semoea sehat, harep Friso2 djoega. Kartoepos belon
terima. Siangmalem inget Friso2. Pertjaja Toehan. Woutertje pienter betoel, di kareta api manis sekali, enak tidoer. Doeloe kita tinggal disini sama Kapa, sekarang sama Jaap, Bertha, Christien. Sale maleikum Friso2, soedara2, sobat2.
Tjinta,
Anneke, Roelie, Heleen, Paul, Woutertje, Landa. 1
Het adres was: Dr. F.J.Bosman Djawa C .Q.
Als afzender: R.H.H.BosmanSchrieke. Blanda. No. 23323 Djawa C.Q.
-----------------------------------------------------------------------------------
9-3-2605. Pappie, lieve Friso,
Na veel ziekte zijn we nu allemaal gezond. We hopen dat ook voor de Friso’s. Nog geen kaart ontvangen. Elke avond denken we aan beide Friso’s. Blijf in de Heer geloven. Woutertje is heel pienter. In de trein was hij heel lief, sliep goed. Vroeger waren we hier bij Kapa, nu bij Jaap, Bertha, Christien. Een groet voor de vrede voor de Friso’s, familie en vrienden.
Kussen van ...
Anneke, Roelie, Heleen, Paul, Woutertje, Landa.
(De cursief weergegeven woorden zijn er door de Japanse censuur verwijderd.)
-----------------------------------------------------------------------------------
Wanneer zal deze kaart aankomen? Woutertje wordt echt: pienter betoel1!
Als hij een stukje lekkers heeft gehad en wij doen het doosje dicht en zeggen: “Het is op, Woutertje!”, dan zegt hij: “Nee, koek, meer, meer!” Hij is nu erg verkouden en komt telkens gehoorzaam naar ons toe en zegt: “Neus, neus!” Snuiten maar. Gisteren leerde ik hem: “Sst!” te zeggen met zijn vinger voor zijn mondje. Daar moest hij toch zo om lachen. Ook kan hij leuk kiekeboe spele n met Bernie Beckman, die nu bij ons logeert, omdat zijn moeder in het ziekenhuis ligt. Dat jochie heeft nog steeds lange blonde krullen. Zijn moeder vindt het jammer het af te knippen, voordat zijn vader het gezien heeft. Net een meisje!
's Nachts ligt hij naast me. Hij woelt erg. Soms vind ik zijn kopje 's morgens vlak naast me op het kussen. Als hij 's nachts wakker wordt, voelt hij, of ik er nog ben.
Arm knulletje, hij mist zijn mammie erg. Ze is nu gelukkig bijna beter en zal wel gauw terugkomen.
Een poosje geleden had mam last van rode vlekken op haar benen. Toen heeft dr. Hennequin haar gist voorgeschreven en dat hielp prachtig. Gisteren kwamen er ook weer papaja’s van de toko en we kregen met ons zessen een hele! Heerlijk!
Vandaag hebben we de ene he lft opgegeten en morgen komt de andere helft aan de beurt. Gisteren hebben we voor de Zondag weer roerkoffie gemaakt. Heel lekker!
Eén ding is altijd heel vervelend: altijd als we iets lekkers hebben, zit familie Mulder aan de overkant ons aan te gapen. De moeder is wel aardig, maar voedt haar kinderen verkeerd op. De kinderen zijn naarlingen, die snoepen waar ze maar kunnen. Ze huilen minstens één keer per dag. Vooral aan Jantje hebben we een hekel. Mam denkt, dat hij achterlijk is. Het geheel is voor mij een voorbeeld hoe een gezin níet moet zijn.
De vorige week kregen we een paar dagen in plaats van pap pannekoeken. Erg lekker! Met suiker en kaneel. Maar Toean Nippon vond, dat we teveel meel en olie gebruikten en uit was de pret!.
--------------------------------------------------------------------------------
- echt slim.
--------------------------------------------------------------------------------
Nu krijgen we weer 's morgens en 's avonds 2 soeplepels dedekpap1 en 's middags wat rijst met sajoer en sambal. Laatst trilde ik helemaal van de honger en heb toen maar 4 bekertjes thee achter elkaar gedronken. Dat hielp wat.
De vorige avond hebben we samen weer eens gezellig spelletjes gedaan, o.a. Pit en Quit. Mam leest ons 's avonds vaak voor uit de bijbel en de liederenbundel. En 's morgens uit mijn boekje: Een bede voor elke dag. Woutertje kan al zo lief zijn hand jes vouwen, als we bidden voor het eten.
Vanmorgen is er een vergadering geweest van alle blokleidsters van het kamp met een hoge Japanse officier. Er is over vele dingen gesproken, want ze mochten hun klachten voorleggen. Natuurlijk spraken ze ook over het eten. Ze vroegen om meer rijst en brood in plaats van pap. Verder ook om: olie, bonen, suiker, vruchten en melk voor de kinderen. Dr. de Wolf werd er ook bij gehaald. Hij zei, dat het tuinwerk veel te zwaar was bij deze voeding. Daar gingen de vrouwen van “antjoer”2, zei hij. Verder werd er gevraagd of de doodkisten, die van oude britsen in elkaar gezet werden, niet meer door onze meisjes gefabriekt hoefden te wo rden. Daar wist de Jap niets van en hij was er erg verbaasd over.
Ook is er om schoolles gevraagd voor de kinderen. “Nee, dat kan niet”, zei hij.
Verder vroeg hij, of we iets wisten van de oorlog. “Nee”, werd er geantwoord, “We kregen de laatste krant 3 maanden geleden. Daar stond in, dat er op de Filippijnen en de Salomonseilanden gevochten werd”.
“Ja, nu vechten ze daar ook nog,” antwoordde de Jap, “Amerika is sterk, maar Japan ook. Mocht het Amerikaanse leger hier eens binnen komen, hoe zult u zich dan ge dragen?” “We zullen rustig blijven.” was ons antwoord.
“En als ons leger zich eens moet terugtrekken, hoe moeten we jullie dan besche rmen? Gaan jullie dan mee of blijven jullie dan in het kamp achter?”
“We blijven liever hier achter, maar onder bescherming van enige Japanners tot de Amerikaanse bezetting komt”. Verder vroeg hij, of we ook wel onder Indonesisch bestuur wilden staan. “Nee, dat willen we in geen geval”, was ons antwoord. “Want we zijn toch niet door de Indonesiërs overwonnen, maar door de Japanners”. Zo werd er nog wat door gesproken en toen was de vergadering afgelopen. Ik weet niet of hij ons wat hoopvoller kan stemmen. We verlangen zo naar het einde van deze bezettingstijd, zonder pappie, zonder Friso, maar met honger, angst en uitzichtsloosheid. Laten we hopen, dat het een goed einde mag zijn en niet zoals Hall Caine schreef in zijn boek “Liefde boven haat”: “De eerste vredesjaren zijn soms erger dan de laatste oorlogsjaren”.
Dagrooster (buiten het tuinwerk om): 8.00 Appèl.
08.30 Brood voor Wouter roosteren en pap halen.
09.00 Warm water voor koffie of thee halen.
10.00 De was doen en badwater voor Wouter in de zon zetten. 11.00 Brood halen.
13.00 Rijst, kedelé3 en soms fruit halen.
13.30 Wouters melk halen. Was uitspoelen en ophangen.
14.00 Soep en sambal halen.
15.00 Warm water, geroosterd brood en pap halen.
18.00 Was naar binnen halen.
21.00 Appèl.
22.00 Licht uit.
--------------------------------------------------------------------------------
2 pap van slecht materiaal.
3 kapot.
4 gele peulvrucht met hoge voedingswaarde
--------------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6486 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
