|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19640004 Bezoekers
30 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Van Moederland.
naar Vaderland.
02-11-1945 --- 30-05-1946.
2-11-1945.
Alles ging in een stroomversnelling. We kregen een oproep om naar het vliegveld te gaan. In een open vrachtauto zaten we met ons hutje en mutje bij elkaar. In de stad heerste er een nare, angstige sfeer en we moesten zoveel mogelijk bukken om niet goed zichtbaar te zijn. Om 11 uur kwamen we veilig op het vliegveld aan. Daarna was het wachten en wachten op het vliegtuig, dat maar niet kwam. Eindelijk om 5 uur konden we naar Batavia vertrekken. Een prachtige tocht van anderhalf uur langs de kustlijn met helder weer en een ondergaande zon. Van de Gurkha’s kregen we wat te eten uit blikjes. Na de landing bracht men ons voor de nacht naar het Tji-kini- hotel.
3-11-1945.
We konden nog niet weg en zochten tante Emy en dr. Lim op. Bellakroontje moest een ei leggen en vervulde die taak zoet in een hotelkast!
4-11-1945.
In een zilveren Douglas vlogen we naar Bandoeng met een blij hart vol verwachting.
En ja hoor, Op vliegveld Andir za-gen we onze twee lieve Friso’s weer terug!
Ontroerd en gelukkig konden we elkaar weer omhelzen. Pappie was niet veel veranderd, wat magerder en wat ouder misschien. Maar Friso Jr. was een bleke, magere jongen met een dik oedeembuikje. We hoorden, dat hij drie maanden lang erg ziek was geweest, maar dank zij een paar trouwe pleegvaders had hij het gered. Als zij een extra’tje hadden, kreeg hij er wat van mee. Als zij wat smokkelden, kreeg hij ook een aandeel. Akka had het helaas niet over-leefd. Maar heerlijk, we waren weer bij elkaar. In hotel Homan werden we voorlopig onder-gebracht.
10-11-1945.
We namen intrek in huize “Beatrix”, ons eigen huis aan de Beatrixboulevard, dat nog rede-lijk goed de oorlogstijd had doorstaan. We ontmoetten verder fam. de Ridder, Mandersloot en oom Ies de Koning, die in het Ursulinenklooster waren ondergebracht.
16-11-1945.
Oom Ies vertrekt naar Batavia.
23-11-1945.
Kortgeleden ontvingen we brieven uit Holland van oma Willie Bosman, tante Willie, oom Albert, tante Nonnie, tante Heleentje, oom Gerard, tante Annie en oom Maarten. Zij hebben ook veel moeilijkheden gehad in de bezettingstijd. Opa en oma Schrieke zijn overleden en ook een paar oude tantes. In Holland was er de mogelijkheid om mee te doen in het verzet, iets wat hier ondenkbaar was.
Laatste nieuws: Semarang is gebombardeerd. Hier ondervinden we alleen boycot in de aan-voer van voedsel.
Wij willen ook graag naar Holland. Oma Willie heeft zelfs haar huis al aangeboden als voor-lopig onderdak. Maar van transporten schijnt nu nog niet veel te komen.
Ik ben weer naar de kerk en de P.J.C. geweest, maar het wordt wel vrij griezelig, want er vinden veel overvallen en ontvoeringen plaats.
24-11-1945.
Friso Jr. jarig! Tante Ank en oom Ben de Ridder kwamen langs met een kiektoestel.
Er worden geregeld mensen vermoord. Toch konden we even gaan zwemmen met Woutertje, wat hij heel leuk vond.
Er slapen nu 's nachts twee Gurkha’s in ons huis, maar toch moeten we vluchtkoffers klaar houden. Een tijd vol spanningen.
28-11-1945.
Vanmiddag dronken we thee met kwee-talem1 op het balkon, toen er opeens gescho ten werd. Aansluipende Gurkha’s kwamen voorbij. Auto’s werden beschoten. Een militaire auto met een mitrailleur kwam vanaf de Dagoweg en reed de Ireneboulevard in, maar hij deed verder niets. Vanuit de kampong duurde het schieten voort. 's Avonds kwamen er vluchtende me n-sen van de buitenste huizen voorbij. Ze zagen de gewapende inlanders aankomen. Toen heb-ben wij ook onze koffers beneden klaargezet.
Het schieten werd al heviger en heviger. Een hele harde knal dichtbij. We vluchtten naar het Lyceum op de Dagoweg. Onze koffers op en aan een fiets en Bellakroontje
in een mandje. De kogels floten om ons heen. Een oranje pak met spullen bleef in de tuin liggen en ook de deur vergaten we op slot te doen. Vlug, vlug weg! Vele anderen vluchtten met ons mee. In het Lyceum werden we in de aula opgevangen en daar kregen we op het to-neelpodium een slaapplekje op oude gordijnen en het mandje met de kip op een stoel.
29-11-1945.
Vanmorgen vroeg weer terug naar “Beatrix”. Alles was in orde. Zelfs het oranje pak lag er nog. Daarna konden we met de auto van dr. Stibbe naar het paviljoen van het Ursulinen-klooster. Fam. de Ridder verhuisde naar de Bandastraat en fam. Mandersloot naar Tjihapit. Sinds gisteren heb ik weer geelzucht en is mijn eetlust bijna weg.
5-12-1945.
Een echte St. Nicolaas en drie Pieten kwamen langs en strooiden uit zakken. Ze deelden zelfs pakjes uit. (Wouter deed helaas net zijn middagslaapje). Onze drie jongens kregen samen een mooie Amerikaanse trein met rails en een leuke veldfles, gemaakt van een klapperdop. Roe-lie, Heleen en ik ieder een handwerk en een gesp. Mam een handtas met voor ieder een ser-vet. 's Avonds laat kregen we nog twee Australische pakketten met toiletartikelen en andere nuttige dingen.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
- een soort koekjes
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Geen schoenen helaas. Een paar da-gen werden er allerlei blikjes uitgedeeld. Mmmm! Spek, boter, haring, melk en pakjes bis-cuits.
22-12-1945.
Vandaag zou oma An Schrieke (22-12-1874) jarig geweest zijn. We ontvingen weer een fijne lange brief van oma Willie Bosman en tante Willie. Er kwam ook een brief van oom Jaap Schrieke (Mam’s broer) uit Bangkok. Oma’s huis staat al voor ons klaar. Roelie kreeg weer een brief van Ot van der Brug.
Gisteren kwamen we aan de beurt voor blikjes met corned beef, melk, margarine en biscuits. Roelie kreeg ook nog een Australisch pakket.
In de krant lazen we, dat oom Bou Krijger op 5 December van Batavia naar Holland is ve r-trokken. Tante Emy en oom Ies hopen gauw per boot te volgen.
Vanavond een muziekuitvoering van een sextet.
23-12-1945.
Zondag. Ds. Woortman preekte. Op andere Zondagen doet ds. van der Linde dat. Hij begint in Januari catechisatie te geven en daar zullen Roelie en ik ook heen gaan.
Paul is twee weken geleden op zijn achterste gevallen, had daarna pijn aan één van zijn rug-gewervels en moest daarna 14 dagen liggen. Het gaat nu beter, hij moet zich alleen nog wat rustig houden.
Bellakroontje legt nog elke dag een ei. Ze is één keer weggelopen, maar de volgende dag vonden we haar terug aan de overkant.
Weer brieven uit Holland gekregen.
Een paar dagen geleden trad er in het zaaltje een leuke goochelaar op: Leonardino, samen met miss Fatima. Enig!
25-12-1945.
Vanmorgen een kerstdienst met ds. van der Linde. 's Avonds een kinderkerstfeest. We kregen allemaal een zakje lekkers, een chocolade reep en chocolademelk. Woutertje heel enthousiast. Op onze tafel hadden we ook wat kaarsjes. Echt feestelijk!
26-12-1945.
Een kerstviering voor ouderen met een mooi koor.
31-12-1945.
Oudejaar met echte oliebollen! We bleven allemaal tot 12 uur op.
Er is een tentoonstelling over: “Hoe Holland leeft, werkt en opbouwt”.
Categorie: Verhalen - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6274 keren
Reactie #2
Met veel belangstelling heb ik uw dagboek bekeken. Zelf ben ik bezig met het schrijven van de biografie van Kees Boeke, de oprichter van de school de Werkplaats. In verband daarmee ben ik op zoek naar gegevens over mevrouw Willie Bosman, die in Bilthoven woonde en mee hielp met het stichten van 'de Werkplaats'. In uw verhaal komt ook een 'Willie' voor, zij zou dan uw grootmoeder of tante geweest moeten zijn. Ik zou dolgraag wat meer van haar en haar familie willen weten. Kunt u mij misschien helpen?
Met vriendelijke groet,
Daniela Hooghiemstra
I've read your diary with big interrest. My father in law, Akbar Djoehana (91 yrs old) was an alumnie of HBS Semarang (1942-1944), and he's looking for his highschool girlfriend named, Willie (Wilke) Kortrike who was also captured by the Japanese.
In case you know her and have some clues where and how to contact her if she's still alive, I would be happy to hear this from you.
Akbar Djoehana and family are actually living in Mouvaux, France.
He said that Willie lives in Groningen after survived from the japanese jail.
Thank you and kind regards,
Pryanti Djoehana
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
