|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19660155 Bezoekers
2 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
(Vervolg van de reisbeschrijving. Dit vervolg werd door de Hr. H.A.Th. Derks pas in 1950 geschreven Red.).
De Zeereis van Holland naar Ned. Indië in oorlogstijd.
15 Februari - 21 Februari 1918
San Francisco - 1.
Om 12 uur in de middag arriveerden wij alzo te San Francisco d.w.z. wij kwamen met de trein aan de Noordzijde van de baai aan en stapten daar in een ferry (veerboot) en bereikten zo de stad Francisco, alwaar wij per taxi vervoerd werden naar onze respectievelijke hotels. Wij en vele van ons werden in hotels op de Marbel street ondergebracht tegen de schappelijke prijs van 4 dollar per dag. De rit door Frisco was merkwaardig. Wij, als een groep land verhuizers, in winterse kleding en de menschen in de stad in voorjaars toilet sommigen met strooien hoed, witte broek en donkere jas wat de heeren betreft en luchtige jurkjes bij de dames.
Het hotel was zeer luxe met telefoon op elke kamer een badkamer dichtbij, een prachtige meubilering vloer en gang bekleding. Deze indruk kregen wij op die verre namiddag waarna wij vroeg naar bed gingen na een heerlijk bad en dus volkomen opgefrist.
(19 Febr.) Vroeg op, beneden in het hotel gegeten en daarna naar het Hollandsche Consulaat alwaar zoowat de heele dag werd doorgebracht en wij met 110 dollar (in goudstukken van 10 en 20 dollar uitbetaald) naar het hotel terugkeerden. In de middag van gisteren toen wij na aankomst in het hotel op verkenning gingen, bemerkte ik een barber shop en stond er binnen voor ik het wist. Een charmante dame vroeg mij, in rap gesproken woorden, heel veel doch ik verstond er alleen van dat zij mij verzocht plaats te nemen op een van de groote stoelen voor een of andere behandeling. Gezeten ontrolde zij een lange strook met allerlei kaartjes voor diverse behandelingen doch ik kon uit dat alles niet veel en wees met mijn vinger langs de heele rij kaartjes. In een oogwenk stonden toen een drietal andere dames naast mij en aan iedere kant en achter me. Gelijktijdig begonnen zij de aanval op m'n geheele lichaam.
Schoenen en kousen werden uitgetrokken en het bovenlichaam zoveel mogelijk ontbloot. Wat er eigenlijk gebeuren ging was mij niet duidelijk doch ik had mijn dacht overal en nergens. Die behandeling duurde ongeveer 20 minuten en in die tijd werd ik verscheidene keeren in verschillende standen gebracht, zittend liggend hoog en laag. Intussen hadden electrische fans en drogers hier en daar gewerkt aangevuld met scharen en messen. Ik betaalde 1 dollar en zag in de spiegel een andere Herman.
Jeane was intussen elders gaan kijken zoodat ik haar pas later terugvond en zij bekende dat ik onherkenbaar als heer vermomd was. Ook zij had zich hier en daar in laten lichten over make-up enz.. Dat was dus wel een gezellige dag. Van het Holl. Consulaat gingen Jeane en ik wandelend door de drukke winkelstraten hotelwaarts en kochten hier en daar wat ter aanvulling van onze kleding. Wij zagen daar veel moois. In de vooravond waren wij met andere passagiers op diverse kamers en werd gepraat en gekiekt, tenslotte afgesproken een autotocht maken in de avond. In een groote open sight-seeing-car werden wij door de voornaamste wijken van de stad naar de Chineese wijk gebracht en aldaar gingen onder geleide de smalle straatjes door, cafe's in en uit, en bezochten zelfs een Chineesche tempel (een pover huisje met groote gong) alles was er even nauw vies en griezelig. Wij zagen Chinezen aan de drank, met kaarten bezig, opium schuivend enz. Overal waren krotten van herbergen en waren er verbindingsgangen op de verdiepingen van de eene kant van de straat naar de andere. Ook waren er opium-kits onder de grond. Alles bij elkaar een griezelig geheel waar je zonder geleide niet binnen kan komen.
In de morgen (20 Febr.) met de dames naar de consul voor visum enz.. Vervolgens naar het plaatskaarten bureau, alwaar de "Grotius" als schip werd aangewezen, anderen kregen o.a. de "Kawi" en de "Vandel". Deze drie schepen zullen ons allen naar Java brengen via Japan en China. Het vertrek zal a.s. Vrijdag zijn doch kan ook een dag later vallen. Wij vonden dat wel goed want Frisco is een mooie stad. In de middag wandelden wij veel door het mooie stadsdeel met veel winkels en goed aangelegde asphalt wegen. Frisco is op bergland gebouwd waren er veele steile wegen, waar de tram op tandradrails werden ingeschakeld zooiets zagen we voor het eerst. In een groote bazar maakten we kennis met roltrappen welke ook in New York veel voorkomen. De eerste schreden daarop zijn vreemd doch spoedig wen je daaraan. In diverse groote bazars is de bediening automatisch d.w.z. op de plaats waar je iets koopt wordt het artikel in een miniatuur liftje geplaatst en gaat dit met het geld omhoog en dwars door het gebouw naar de inpakafdeling en cassa, daarna komt het zeer snel met het wisselgeld en netjes ingepakt terug, dus wel interessant. In diverse drink shops is ook wel automatische bediening soms ook wel zelfbediening.
Met een paar woorden Engels doe je daar op je gemak je inkopen.
In de morgen (21 Febr.) naar het ticket office voor het regelen der papieren voor de overtocht. Mijn ticket stond eerst op de Vandel en werd toen overgeschreven op de Grotius. Het bezoeken van bureau's is evenals in New York vrij eenvoudig. De Amerikaan dringt zich niet op. Staat er iemand voor een loket en komt er een tweede dan plaatst hij zich daarachter. Wordt het druk dan wordt de queu verlengd tot op de straat en niemand waagt het de bureaux binnen te gaan voor zijn beurt. Soms staan er dan wel 20 menschen achter elkaar doch de afwerking gaat vlot doordat er weinig gepraat en hard gewerkt wordt. Gelegenheid tot werken was er in die tijd in Frisco te over.
Ook mij werd een baan aangeboden en enkelen van ons zijn daar inderdaad achter gebleven. Jeane voelde er niets voor en dus gingen wij naar onze bestemming, Nederlandsch Indie.
Categorie: - Derks H.A.T.
Pagina gelezen 4980 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
