Zoek
 
Sluiten
INDISCHE ENCYCLOPEDIE
Indopedia
INDOPEDIA
De Indische Encyclopedie
 

Index encyclopedie

Tel. / adres boeken

Recepten, Gerechten

Djamu (Jamu) - medicinale kruiden , planten en vruchten. Ziekten & Kwalen

Indische Boekrecensies

Verhalen

Bladmuziek Krontjong

Bezoekers vanaf jun. '09

 19859313 Bezoekers

 12 Bezoekers online

rss Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. :
https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml

Bronnen
worden in alle gewesten gevonden.
Het is niet van belang al de bronnen op te sommen en te behandelen; slechts enkele van de bekendste en enige nog weinig bekende zullen hier vermeld worden.
Al naar de samenstelling en geaardheid van het water onderscheidt men koolzure-, jodium- houdende, modder- of slikbronnen, zout-, zwavelwaterstof, alkalische-, zure- en natuurlijke bronnen. De laatste soort zijn die, waaruit zuiver water vloeit.
Junghuhn vermeldt reeds in zijn werk over Java, het bestaan van 77 warme bronnen, alle in het vulkanisch gebied van Java gelegen.
In zijn tijd hadden de bronnen de volle aandacht van de geneeskundigen en werd het water op zijn geneeskrachtige werking onderzocht en enkele daarvoor geëxploiteerd.
Als voorbeeld van de samenstelling van het water van  een geneeskrachtige bron vermelden wij, die van de bron Pelantoengan op de grens van Semarang en Pekalongan, waar enige warme bronnen met temperaturen van 37°- 46°C. uit de bodem vloeien.
Per liter water bevat dit water 4,54 gr. vaste stoffen, bestaande uit zout 3,18, - kaliumchloride 0,04, - soda 0,43, - magnesiumcarbonaat 0,43, - Calciumcarbonaat 0,36, - IJzercarbonaat 0,01, - Kiezelzuur 0,63 gr. en verder uit aluminiumhydroxyde, zwavelwaterstof, koolzuur en sporen kaliumsulfaat, jodium en mangaan.
In vele bronnen vindt men een gelatineuze afscheiding, welke voornamelijk samengesteld is uit calcium- en magnesiumcarbonaat, ijzer- en aluminiumhydroxyde en kiezelzuur.
Bij verschillende warme bronnen worden gezondheidsetablissementen opgericht, die nu nog bestaan, o.a. bij eerdergenoemde bron Pelantoengan in 1842 voor zieke militairen, in 1854 ging het etablissement over in particuliere handen.

In 1857 werd de bron Molong (Soerabaja) in concessie uitgegeven, dit water werd in flessen gebotteld en op de markt gebracht, verder werd het water verwerkt tot moederloog, badzout,
jodium en hydrojodas potasium en als zodanig in de handel gebracht.
Het leverde echter niets op.
Na die tijd luwde de bronnenstudie, waardoor vele bronnen, buiten Java onvoldoende onderzocht
zijn gebleven.
De warme bronnen worden voornamelijk bezocht door lijders aan huidziekten, jicht en
reumatische aandoeningen.
Toezicht werd gehouden door de gewestelijke civiele geneeskundige dienst, dat echter later ingetrokken werd.
Op Sumatra worden bronnen gevonden in Atjeh, de Bataklanden, Sumatra’s westkust bij Agam en
bij Manindjau, in Djarnbi bij doesoen Djernih (Ajer Itamstreek) 2 bronnen Meroewa Djernih
(djernih = kristalhelder); de grootste 3 m., de andere 1,5 m. diep; de grootste bron heeft een afzetvan 1 m. per minuut, het water is blauwachtig helder, borrelt verticaal uit een verschuivingsspleet, temperatuur 28° C.;
in Palembang: de Gemoeroes bij Poeloe Panggoeng in Semendo, dampende warmwaterbronnen;
in Bengkoelen: bij Tambang Sawah op verschillende plaatsen vloeit warm water uit de bodem, waaruit een gelatineuze massa neerslaat, temp. 40°-50° C.;
de warme bron Ajer Panas in een linker zijbeek van de Ajer Poetih is een offerplaats van de Inlanders; aan de voet van Boekit Bata bij Hantatai (marga Soeo) in het zuiden van Benkoelen borrelen verschillende warme bronnen (temp. van het water 70° C.) met prachtig blauw water uit de bodem. Dit water is kiezelzuurhoudend, bij bekoeling wordt het kiezelzuur in sinter-
terrassen afgezet.
Op enkele kruinen van petroleumaardplooien in Midden-Sumatra vloeien bronnen uit de bodem met brandbaar gas of met koolzuur, waarvan het water ziltig is: soebans genoemd.

Dergelijke bronnen worden door grote wouddieren bezocht. Een netwerk van uitgetrapte olifantspaden wijst de weg er heen.

Op Java:
bij Pandeglang (Bantam) de bronnen Tji Baek en Tji Manoek, waarvan het water naar
zwavelwaterstof ruikt,
bij Buitenzorg de bronnen Gandok en Tji Panas aan de zuidhelling van de Megamendoeng,
bij Tji Awi (temp. van het water 54° C.)
bij Garoet en Tasikmalaja;
in Cheribon bij Palimanan de bron Tji Panas aan de voet van het Kromonggebergte, waaruit koolzuurhoudend en zwavelwaterstofhoudend water stroomt, temp. 63.3 C.,veel bezochte badgelegenheid;
aan de voet van de Tjerimai de bron Sananoerip (temp. 46° C.),
bij Koeningan 2 warme bronnen en die van Sissipan;
in Semarang: Pelantoengan,
in Solo bij Poblengan
2 bronnen bij dessa Metiseh naast elkaar een koude en een Warme;
in Madioen: de alkalische bron Oemboel,
in Kedoe bij desa Pesanten (afd. Temanggoeng) koolzuurhoudende bron met kristalhelder water van 40° C. en met ongeveer 12 gr. vaste stof per liter water, voornamelijk uit keukenzout bestaande;
in Soerabaja jodiumhoudende bronnen van Goenoeng Gendang, bij Molong (temp. 40° C.) en bij Gadongan in het Sidoardjosche;
in Passoeroean: Songoriti (afd. Malang) een vijftal bronnen met temp. 27°-44° C.
In de Westerafd. van Borneo komt bij Sepauk een jodiumhoudende bron voor, die door lijders aan kropgezwellen bezocht wordt.
In de Minahasa worden in het vulkanisch gebied tussen Tomponas en Longowa 66 warme bronnen gevonden en voorts op Ambon bij Tolehoe een Warme koolzuurhoudende bron.


Creatie datum: 21/06/2017 00:07
Categorie: - B
Pagina gelezen 746 keren


Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië