Mijn verhaal - Nederlands Indië 12

Het is 30 juli 1947

De volgende morgen werden wij weer vroeg gewekt. Zoals gebruikelijk kwam een van de kaderleden ons wekken. Zodra iedereen wakker was wist ook iedereen wat er zou gaan gebeuren. Hardeman ging nog snel de mandikamer in. Hij wist dat het weinig zin had maar hij knapte er van op. Hij kleedde zich snel aan en ze gingen allemaal naar de kombuis om te ontbijten. Er was brood en thee. Hardeman stopte ook weer een paar sneeën brood in zijn pannetje. De andere mariniers zorgden ook allemaal voor zichzelf. Daarna waren ze weer terug bij huizen. Hier zouden ze nooit weer terugkeren. Nu was Malang aan de beurt. Toen iedereen klaar was zaten ze te wachten op hun orders. Ze hoefden alleen nog maar de rugzakken op hun rug te hangen en de wapens op te nemen.
`Klaasie, we gaan er weer tegen aan jongen,' zei Jaap Meertens. Hardeman had weinig contact gehad de laatste dagen met Jaap. Hij zat in een ander groep en in een ander huis. Maar was overal te horen.
`Het kon best eens spannend worden, Jaap,'zei Hardeman, 'We zien het vanzelf wel.'
`Doe jij maar niet zo fanatiek. Je hebt zo een gaatje in je kop,' zei Meertens. 'Daar hoefje niet fanatiek voor te zijn als je tegen een kogel oploop dat is het gebeurd.'
`Ik zou wel eens zin hebben in een kouwe pijp. Het is al een paar dagen geleden dat we een pijpie hebben gehad,'zei Herker.
`Stik man, jij denkt al vroeg aan een pijpie," zei Hardeman.
`Ja, ik heb er zin in.'
Ik heb nog geen eens tijd om een warme pijp in mijn hand te houden. Mijn blaas zit al weer vol,'lachte Lammers.
`Jij bent altijd een zeikerd geweest,'grijnsde Hardeman
`Hij wel.'
De mariniers stonden klaar om naar Malang op te trekken. Hardeman dacht er ineens aan dat hij jarig was geweest. 24 juli is hij 19 jaar geworden. Hij was het helemaal vergeten. Hoe is het mogelijk dat je vergeet dat je jarig bent. Maar de laatste dagen hadden ze nog al heel wat werk moeten verzetten. Het was ook niet ongevaarlijk geweest. Hardeman dacht er aan hoe zijn familie die 24 ste juli hadden doorgebracht. Hij was zeker de hele dag in hun gedachten geweest.
`Korporaal, het is de 30ste vandaag. Op de 24,te juli ben ik 19 jaar geworden. Dat was ik helemaal vergeten,'zei Hardeman.'
`Gefeliciteerd dan nog. Ik kan het mij voorstellen dat je het bent vergeten. Klaas, kijkgoed uit je bent nog veel te jong om je dood te laten schieten," zei Van marken en gaf Hardeman een klap op de schouder.
Je was zeker bang dat je moest trakteren," lachte Lammer
42 de peloton oplopen naar voren. Neem uw plaats in aan de kop van de compagnie,' riep luitenant Grijzen. Het peloton passeert de andere pelotons. Hier en daar worden grappen gemaakt.
`Jongens, als het moeilijk wordt roep ons dan maar.'
Jullie hoeven niet bang te zijn die ploppers hebben allemaal houten geweren. Als je boe roept trekken ze hun schoenen en zette het op een lopen,'Hilariteit alom.
`Wij zullen wel zorgen dat jullie een rustige wandeling naar Malang kunnen maken,' Hotst Jaap Meertens.
Als het 2de peloton op arriveert aan de kop van de compagnie steekt de pelotonscommandant zijn hand op naar luitenant Grijzen.

`Compagnie 'L', VOORWAARTS!'
De compagnie zette zich in beweging in de richting van Malang.
Hardeman liep helemaal voorop. Achter hem Lammers met zijn BAR en rechts van de weg korporaal Van Marken en daarachter Herker. Sergeant Wikkers liep midden op de weg. De rest van het peloton volgt. Aan beide kanten van de weg liepen de mariniers. De pelotonscommandant liep in de achterhoede van het peloton. Hij had geen vaste plaats hij liep waar hij de zaak goed kon overzien. De compagniescommandant liep in het midden van de compagnie. Zijn jeep reed mee.
`Overal zijn boobytraps,' riep Sergeant Wikkers, 'Kijk goed uit'
Ook nu weer hadden de mariniers van het stootpeloton het druk. Ze moesten veel boobytraps onschadelijk maken. Ook nu weer werd de opmars vertraagd door bomen die over de weg lagen, tankvallen en rails die over lag. Aan al die obstakels zaten boobytraps. Al vanaf het moment dat wij ons in beweging hadden gezet werd er vanuit het zijterrein op ons geschoten. Ook in de klapperbomen zitten sluipschutters en schieten naar ons.
`Sluipschutters in klapperbomen,' riep Sergeant Wikkers.
`Lammers, schiet eens door de kruinen van die klapperbomen,' riep Wikkers.
`Oké sergeant." Lammers schoudert zijn BAR en schiet met een lange riedel door de kruinen van de klapperbomen. De kokosnoten vallen naar beneden maar ook een plopper
`Goed zo, Lammers' Doe het nog eens door een paar andere bomen. Weer jaagt Lammers een flinke stoot door de bomen en weer komt er een plopper naar beneden. Maar hij blijft hangen. `Lammers, schiet hem uit die boom," riep Wikkers.
Weer brengt Lammers zijn BAR naar de schouder en schiet een korter stoot in de boom en de plopper valt op de grond.
`Die zijn naar de eeuwige jachtvelden,' zei Lammers " Vastvuren.' riep Wikkers. `Houd die klapperbomen in de gaten.'
Tijdens het schieten van Lammers waren we doorgelopen. In de looppas kwam Lammers weer naar voren.
De compagnie beschikte nu over amfibietractoren. De amtracks waren vastgelopen door de opgeworpen obstakels kwamen nu naar voren rijden. Ze reden net achter de spits. Het waren zware dingen. Voorop de amtrack stond een .50'er. Het wapen was bemand door een schutter. `Klim in de amtracks,' riep de pelotonscommandant
`Kom op," Wikkers sprong op de klep en Hardeman volgde hem en ook de anderen klommen in de amtrack. Het was een stuk minder gevaarlijk nu. De marinier zaten met hun rug tegen de warme zijkanten. In die zijkanten zaten de motoren. Beter warm rijden dan warm lopen. De schutter van de .50ér schoot in de kruinen van de palmbomen. Niet altijd vielen er ploppers uit de bomen.
Door de vele versperringen moesten wij weer uit de amtracks omdat deze moesten wachten tot de versperringen waren verwijderd. De marinier moesten dan weer lopend voorwaarts gaan. Vanuit het zijterrein werd steeds geschoten. Wij schoten ook in het zijterrein. Maar dat leverde weinig op. Maar lawaai deed ook wat. Wij bleven voorwaarts gaan.
Intussen rijden de amtracks weer wij zitten er in.
`Mitrailleur naar voren,' werd er geroepen.
Wij horen de mariniers met de mitrailleur naar voren rennen. Wij zien niets.
Er werd hevig geschoten zowel door de .30 als door de .50. Heremetijd wat een lawaai. `Wat zou er aan de hand zijn,' zei Hardeman.. 'In die amtracks zie geen moer.'
`Er zijn zoveel obstakels dat wij het niet meer alleen afkunnen,' zei een stootman. Hij staat achter de stilstaande amtrack.
`Mensen van de landmacht moeten ons helpen.'

Deze actie stond onder leiding van een landmacht officier. Eenheden van de landmacht liepen in het zij terrein. Achter onze compagnie. Zij moesten de vluchtende ploppers opvangen. Onze mitrailleur moest een heel eind naar voren lopen om de ploppers die ons proberen op te houden onder vuur te nemen. Zij werden gedekt door de mitrailleur van de amtrack. Mensen van het demolitiepeloton van de landmacht zijn ergens in het zijterrein bezig. Een mitrailleur van een amtrack schiet over hen heen in de kruinen van de klapperbomen. Sluipschutters proberen de mensen in het zijterrein beschieten. Het is nu echt oorlog. De hele colonne stond stil.
`Ziekenverpleger naar voren,' werd er geroepen.
`Jezus,' riep iemand uit de amtrack.
`Houd je koppen binnenboort,'schreeuwt sergeant Wikkers. Iemand probeert over de rand van de amtrack te kijken. Wikkers stapt uit de amtrack en even later springt hij er weer in. `Ze hebben Jansen van de mitrailleurs geraakt. Hij is dood,'zei Wikkers.
`Godverdomme.'
De lange Jansen is dood. We kijken elkaar aan en niemand zei er iets behalve dan dat iemand vloekte. Hardeman keek naar Van Marken. Deze keek naar de bodem van de amtrack.
Het is even stil de mitrailleur schiet niet. De gesneuvelde marinier Jansen werd door een paar ziekenverplegers naar achteren gebracht.
Daarna werd er weer geschoten de mitrailleur opent het vuur in de sawa.
`Waarom duurt alles zo lang. De hele compagnie staat stil. Waar zijn onze mannen van het stootpeloton," vroeg Herker.
`Die lui hebben het hartstikke druk met het verwijderen van boobytraps. De landmachters moeten hen helpen. Die landmachters zijn ook met een klus bezig,' zei Wikkers. De schutter van de amtrack schoot in Hollywood stijl met zijn .50-tiger in de sawa. De ploppers ouden hun koppen en wapens wel weghouden.
Een harde klap doet ons verschrikt opkijken. Een grote stofwolk en zand daalden op ons neer. `Jezus Christus, war gebeurt er allemaal,' Hardeman keek verschrikt.
`Dat is geen boobytrap,'zei Herker.
Hier zullen wel eens doden bij gevallen zijn,'zei Lammers. Hij keek met open mond omhoog of er nog meer zand zou komen.
`Ziekenverpleger naar voren,' riep iemand.
`Verdomme, zie je wel,' riep Lammers.
Weer hoorden wij de ziekenverplegers hard langs de amtrack lopen. Sergeant Wikkers gaat weer de amtrack uit.
`Waarom horen wij niets. In die amtrack zie je geen klote,' zei Herker.
Sergeant Wikkers kwam weer in de amtrack.
`De hele stootploeg van de landmacht is opgeblazen, zei hij, 'vijf doden en twee gewonden. Een bom van vijfhonderd kilo waar ze mee bezig waren ontplofte.'
Wat een ellende.
`2de geweergroep uit de amtracks en volgen.' Sergeant Wikkers sprong uit de amtrack en riep `Volgen'.
Zijn groep rende achter Wikkers aan. De pelotonscommandant liep al vooruit. In gebogen houding volgden wij de luitenant en de sergeant. Van de heup schietend in de sawa. Het ging nu alleen maar om lawaai. We reden een paar honderd meter naar voren. Van alle kanten werden wij onder vuur genomen. Maar het vijandelijk vuur was slecht gericht niemand van ons werd getroffen. Vanaf de amtrack werd met de .50 tiger geschoten en de mitrailleur van de groep van de gesneuvelde Jansen schoot in het zijterrein. Het was een hels lawaai. Het moest zeker indruk op de ploppers gemaakt hebben.
`2de peloton blijf voorwaarts gaan," schreeuwde de pelotonscommandant. Het peloton rende voort.

Door de zware tegenstand gingen we ploegsgewijs voorwaarts. Een ploeg ging voorwaarts en de nadere ploegen dekte de eerste groep en zo ging het verder. De pelotonscommandant gaf het goede voorbeeld hij rende net als de anderen hard mee. Ook steeds dekking zoekend als hij moest gaan liggen. Hardeman keek naar de luitenant. Hij moest dekken aan Soerabaja toen ze zo afgeknepen werden door dezelfde luitenant. Nu hadden ze er profijt van. Het was zwaar werk dat rennen en dekken onder vuur van de vijand. Maar het ging goed. Het peloton ging steeds voorwaarts.
`Waar is korporaal Van Marken," vroeg sergeant Wikkers die naast Hardeman neer viel. `Verrek, die heb ik niet eens gemist, sergeant,'zei Hardeman.
Niemand wist waar Van Marken was. Ze hadden er niet op gelet. Met die voorwaartse beweging had men alleen zorg voor zichzelf gehad.
Hardeman was korporaal Wikkers geheel vergeten.
`Verdomme! Ik ga wel even kijken waar hij is.' Sergeant Wikkers rende weer maar nu naar achteren. Wij gingen nog steeds voorwaarts steeds onder vuur van de tegenstander. De amtracks stonden nog steeds stil. Hun mitrailleurs bleven schieten.
Het leek er op dat het vijandelijk vuur minder werd. Sergeant Wikkers kwam weer bij zijn ploeg terug. Hij liep in gebukte houding. Hij viel neer bij Hardeman en moest even op adem komen..
`Klaas, neem jij het commando over van Van Marken. Van Marken komt niet meer terug bij de groep. Hij zit achter in de compagnie. Hij kan niet meer. De doden van daarnet hebben bij hem de deur dichtgedaan. Hij is bang dat hem iets overkomt zo vlak voor zijn thuisvaren."' Goed sergeant, ik neem de ploeg over.' antwoordde Hardeman
`Ja, en nog wat hou je kop een beetje weg als er geschoten wordt.,'zei Wikkers ,' Met ingang van nu ben je dienstdoend korporaal. Luitenant Grijzen heeft gezegd dat ik je dat moest vertellen. Ik moet de luitenant nog even waarschuwen, maar die zal geen bezwaar hebben. Succes.'
Sergeant Wikkers staat op en rent weer in de richting van de pelotonscommandant. `Klaas, gefeliciteerd,'zei Lammers. Herker steekt zijn duim omhoog.
Intussen was de opmars gewoon doorgegaan. Wij naderden een klein plaatsje dat bijna tegen Malang aanlicht. Blimbing.
Er werd weer hevig op ons geschoten. De ploppers zitten verscholen in de huizen van Blimbing. Een zware vijandelijke mitrailleur begint nu ook op de mariniers te schieten. We tijgeren over de grond naar veilige plaatsen.
`Ziekenverpleger naar voren,'
` 2de peloton voorwaarts,' riep de luitenant. Er was een doe en een gewonde maar niet van ons peloton. We renden weer voorwaarts. De ziekenverplegers waren weer druk met hun werk. Wij wisten niet wie de dode en gewonden waren. Geen tijd, rennen. Overal vandaan werd er op ons geschoten. Dan lagen we weer op de grond en dan rende we weer voorwaarts. Op het kruispunt lag een dode plopper. Door het schieten in zijn omgeving begint het lichaam een beetje te bewegen. Lammers schiet er nog eens met zijn BAR op.
`Die vent is dood, Lammers,' zei Hardeman en hij rende verder. Lammers keek naar Hardeman en begint dan ook achter Hardeman aan te rennen.. De twee mariniers van Hardeman ploeg liepen bij hem in de buurt. Sluipschutters vuurden van alle kanten uit de huizen. Lammers schoot als een bezetene in de huizen. Door de ramen die allen open waren een riedel van zijn BAR. De vijand moest ons zien aankomen. De mariniers zagen vrijwel geen vijand. Zij zaten verscholen in de huizen. Overal waren weer boobytraps aangebracht. De demolitieploeg van de mariniers had weer handen vol werk. De mariniers bleven schieten. Zij waren doorweekt van het transpireren. De hoofden waren rood onder de helmen.

Aan de rand van Blimbing ging er een weg naar links. Het 2de peloton kreeg de opdracht die weg in te slaan en verder door te trekken. De rest van de compagnie gaat rechtdoor richting Malang.
Nog maar nauwelijks zijn wij de weg ingeslagen of we worden ontvangen door een zware vijandelijke mitrailleur.
`Dekken." schreeuwt sergeant Wikkers. We gaan in dekking en liggen aan de rechterkant van de weg. Precies in de schootslijn van de mitrailleur.
`Allemaal links van de weg,' schreeuwt Wikkers weer. Hij rent met een paar mariniers naar de linkerkant van de weg. Aan die kant ligt de berm iets lager. Als kikkers springen de mariniers naar de linkerkant van de weg. Elkaar dekkend.
Hardeman zat als versteend midden op de weg. Hij kan zich niet bewegen.
Alles gaat door hem heen. Hij ziet zijn ouders voorbij flitsen zijn vermiste zuster. Seconden leken minuten.
De vijandelijke mitrailleur vuurt nog steeds in zijn richting en hij hoorde de kogels fluiten. `Klaas, godverdomme, ga daar weg,' schreeuwde sergeant Wikkers.
Er sprong iets in Hardemans lichaam. Als een veer schoot hij los en lag even later naast Wikkers.
`Verdomme. Klaas, wat was er aan de hand?' vroeg Wikkers. Iedereen lag tegen de grond gedrukt vanwege het aanhoudende vuur van de vijand. De mariniers namen liggend de mitrailleur onder vuur.
`Ik was even verlamd, sergeant. Maar het is nu weer voorbij. Ik ben er weer,'zei Hardeman. `Oké, Klaas, kijk uit.'
De marinier bleven de mitrailleur onder vuur nemen. Dan houd het vijandelijk schieten op. `Korporaal, ga kijken bij de mitrailleur. Wij dekken jullie,'riep Wikkers naar een van zijn ploegscommandanten."Kom op," riep de korporaal.
Zij renden naar de mitrailleur maar er werd niet meer geschoten. Toen de ploeg bij de mitrailleur stond gaf de korporaal het teken 'voorwaarts'.
`Voorwaarts„' riep sergeant Wikkers. En hij rende al naar voren. Wij renden achter hem aan. De pelotonscommandant was ook bij de voorsten. Hij keek naar de omver geschoten mitrailleur. Er lagen vijf dode ploppers bij de mitrailleur. Voor hen was voor eeuwig de strijd afgelopen.
`Neem die mitrailleur mee,' zei de pelotonscommandant.
Twee mariniers pakten de mitrailleur op en namen deze mee.
`Voorwaarts'. Het peloton gaat verder er is geen tijd om stil te staan bij de vijandelijke mitrailleurpost. De gesneuvelde vijandelijke militairen worden wel door de bevolking weg gehaald.. De tegenstand is opgeheven. Het is aan het eind van de dag en het is bijna donker. Tot zover is het 2de peloton er weer goed door heen gekomen.
Om 1800 uur is Blimbing ingenomen door de mariniers. Om de bocht van de straat waar de mitrailleursport stond is een groot open veld. In een halve cirkel aan de rand van het veld stonden huizen. De huizen waren leeg. De mariniers gingen er in om de nacht door te brengen. Onmiddellijk werden er wachtposten uitgezet. Daar hoefde niemand over na te denken dat werd direct geregeld door de ploegscommandanten. Veiligheid voor alles. Sergeant Wikkers kwam zijn groep controleren..
`Als jullie willen gaan baden dan kan dat er is water genoeg. Maar onder dekking van elkaar. Daarna dubbelposten op wacht.'
Hardeman ging zich snel baden. Daarna ging hij op een baleh-baleh liggen. De baleh-baleh was een bed van bamboe. Waar Hardeman op lag was een breed bed.. Hij dacht aan de afgelopen dag. Wat een ellende was er geweest. Een hele groep landmachtjongens weggeblazen. De tegenstand was behoorlijk geweest. Maar ondanks dat waren de mariniers steeds voorwaarts blijven gaan.

Soms was er wat oponthoud maar uiteindelijk stonden nu voor Malang. Hij dacht ook weer aan het moment dat hij bijna verlamd op de weg zat. Het was maar even geweest. Toch heel gevaarlijk omdat die mitrailleur op hem schoot. Korporaal Van Marken kon niet meer verder. Hij moet toch veel angst hebben gehad. Hem zien we niet meer terug. Nu was hij dienstdoend korporaal en ploegscommandant. Hij zou zijn best doen.
In Nederland hadden ze gezegd, 'die ploppers zitten over en je zult ze niet zien.'Dat wist hij nu. Er was veel geschoten door de ploppers. Maar inderdaad hij had weinig van hen gezien. Het was inderdaad, HIJ of ZIJ.
"Wat was er eigenlijk Klaas. Je zat daar midden op de weg en die mitrailleur had je aan stukken kunnen schieten. En dan was onze nieuwbakken ploegscommandant dood geweest,'zei Lammers lachend.
`Ja verrek, ik schrok mij te barsten toen ik jou daar midden op de weg zag zitten. Je zat als een pilaar op de weg,' zei Herker.
`Ik was ook een pilaar op dat moment. Ik zag geen kans mij te bewegen. Ik was even verlamd. Het heeft maar even geduurd en ik mag wel zeggen dat ik behoorlijk gesloft ben,' antwoord Hardeman, `Ik zal het maar snel vergeten het is goed afgelopen. En daarbij moet ik nu ook nog op jullie passen.'
Hij wel. Begin nou niet flink te doen. Je moet het eerst nog waar zien te maken, maatje,' grinnikt Lammers.
`Weet je wat nou zo gek is. Jij bent nu direct dienstdoend korporaal geworden maar Theo Gruters loopt al vanaf de eerste dag als ploegscommandant mee en hij is geen dienstdoend korporaal,' zei Herker.
`Misschien wordt hij het nu ook wel. Ik vind het beroerd dat korporaal Van Marken is uitgevallen. Maar hij voelde er helemaal geen moer om aan deze actie deel te nemen. Hij had een heel andere mening over deze zaak actie,'zei Hardeman.
"Ik ga plat. Ik heb een flinke wandeling achter de rug en er waren nog lieden ook die me kwaad wilde doen. En ik moet straks ook nog op wacht. Maar dat doe ik met ons korporaaltje," zei Lammers. Hij ging ook op de grote baleb-baleb liggen.
`DD, ik mag toch wel naast je slapen hé. Ik zal stil blijven liggen en mijn BAR ligt tussen ons in. Mijn BAR is voorlopig mijn meisje. Die kan ik voorlopig niet missen.
`Ik zou haar maar niet gebruiken want dan heb morgenochtend een blauwe eikel,'zei Hardeman.
`Geen vuile praatjes, Klaas, tegen een goed opgevoede jongen,'zei Lammers met een zucht en draait zijn grote kont naar Hardeman. Even later lag hij te slapen. Ook de andere slapen spoedig.
Hardeman schrok zich een beroerte. Zware ontploffingen dicht in de omgeving van de huizen. Iedereen schrok wakker.
`Krijg de klere wat is er aan de hand,' riep Herker.
`Kom van je tampatten af. Die ploppers smijten met mortieren,' riep een marinier die de wacht had..
Zoek dekking en blijf bij elkaar,'riep Wikkers,"Misschien zetten ze een tegenaanval in.' Iedereen lag buiten zomaar ergens. Er was weinig dekking en maar hopen dat die mortieren niet gericht vallen.
`Jezus, wat een zware klappen. Dat zijn van die zware Japanse mortieren die ze ons cadeau doen," zei Herker tegen Hardeman die naast hem lag.
`Die klerelijers laten ons niet met rust. Het is net 12 uur.'
"Daar gaat onze nachtrust,'zei Hardeman tegelijkertijd wegduikend omdat er een granaat ontploft. Niet eens zo erg dichtbij maar de klap doet hem wel wegduiken.
De granaten vielen allemaal op het veld. Niet direct in de buurt van de huizen.

`Dag nachtrust, zwaar maar met je handjes. Je kunt met je BAR nog niet eens rustig slapen. griept Lammers.
Na een uur is het stil. We bleven nog een half uur liggen maar er werden geen granaten meer afgevuurd.
` Ga maar weer plat. Het schieten blijkt afgelopen,'zei sergeant Wikkers.
Hardeman en Lammers namen de wacht over en gingen ergens in het donker zitten. Ze gingen zo zitten dat ze alle kanten konden bezien en konden luisteren. Zien konden ze niet veel het was een donkere nacht.
`Het is verdomd donker,' zei Lammers.
`Laten we dan maar luisteren,' antwoord Hardeman.
`Jawel korporaal.' Hardeman hoort Lammers grinniken. Beide mariniers zeggen verder niets en luisteren naar allerlei geluiden en dat zijn er heel veel in een tropennacht.
Het was de hele nacht rustig gebleven. Hardeman en Lammers werden afgelost en gingen nog een paar uur slapen.
Hardeman werd duf wakker. Hij had slaap tekort. Hij zat op de rand van de baleb-baleb. Ze werden gewekt door Herker die de laatste wacht had gehad.
`Kom op, Klaas, over een paar uur moeten we aan de bak," zei Herker. Hij was al geheel gekleed.
"Hé, Lammers kom op man. Iedereen is al wakker," zei Hardeman en gaf Lammers een por tussen de ribben.
Lammers werd wakker draaide op zijn rug. Op zijn buik had hij de Bar liggen. `Oh meid, de hele dag zal ik je in mijn armen dragen,'zei Lammer lyrisch.
`Sodemieter op, gek,' lachte Hardeman.
` deed Lammers net of hij de Bar een zoen wilde geven.
`Je smaakt olie, trut.'
`Kom op, man, kleed je aan. We moeten nog veel doen vandaag. En misschien met je je meisje nog gebruiken en dan is het maar goed dat ze in de olie zit 'zei Hardeman lachend. `Ja, verdomd wat zullen we vandaag weer tegenkomen,'zei Lammers.
`Ploppers," antwoord Hardeman.
`Anton ga even kijken over er wat eten te ritselen is,. Ik stik van de honger.
`Ja. Korporaal,'lachte Herker.
`Stik, we hebben geen eten gehad gisterenavond,'zei Lammers.
`Je hebt je pens volgevreten met bananen, zei Hardeman.
`Toch is dat een goedkoop dagje geworden voor de Nederlandse regering. Gisteren hebben we geen eten gehad.,'
`En de munitie dan die je verschoten heb. Dat kost handen vol geld. Je schoot een houder leeg op een dooie plopper," lacht Hardeman.
`Ja, verdomt. Ik dacht werkelijk dat hij nog leefde. Zijn jas ging op en neer maar dat kwam door de luchtdruk zeker. Maar ja, hij heeft er niets van gevoeld,' grinnikt Lammers. Sergeant Wikkers kwam binnen lopen.
`Jouw mensen zijn al klaar zie ik, Klaas,'zei Wikkers.
`Ja sergeant.'
`Herker is kijken of er wat te eten valt te ritselen..' Herker kwam op dat moment binnen met een kam bananen. Wikkers draait er een banaan af en trekt een grijnst op zijn gezegd en liep de deur naar buiten,
`Klaas over een klein half uur klaar staan voor de deur voor afmars.' zei Wikkers.
`Jongens een banaatje gaat er altijd in,'zei Herker. De mariniers hadden elk twee bananen en zaten te wachten op orders.

Een paar tanks kwamen aanrijden die als versterking zouden dienen op de weg naar Malang. Er werd zware tegenstand verwacht. Het signaal kwam voor verzamelen. Hardeman en zijn mannen liepen naar de plaats waar ze sergeant Wikkers zagen staan. Het hele peloton verzamelde zich. Ook de groep mitraillisten was aanwezig. Zij hoorden bij onze groep. Jaap Meertens kwam voorbij lopen en zei tegen,'Klaasie, ben je ook zo geschrokken van de zware klappen vannacht. Ik schrok mij het lazarus.'
`Meertens, sta niet te ouwehoeren man,' riep zijn ploegscommandant.. Meertens rende naar zijn ploeg. Onderweg even een Hots loslatend.
De pelotonscommandant stond intussen voor het peloton. De OPC meldt het peloton aan. `Bedankt majoor.'
`Heeft iedereen munitie genoeg? Gisteren is er nog al flink geschoten. Onderweg kunnen we munitie aanvullen. We komen de compagnie wel tegen.'
`Sergeant Wikkers ploeg loopt voorop als spits.'
De groep van Wikkers liep naar voren en gingen aan beide klanten van de weg staan. De rest van het peloton sloot aan.
`Let goed op er kan en zal zeker vanuit de huizen op ons geschoten worden.."
De luitenant,' riep VOORWAARTS.' Zijn rechterarm omhoog en naar voeren zwaaiend. Het peloton zette zich in beweging. Alle wapens stonden op scherp en lagen schietklaar in de handen.
Voor Hardeman liep Lammers. Aan de rechterkant liep Herker. Sergeant Wikkers liep naast hem. De luitenant liep ergens in het midden. De tanks reden achter het peloton aan. Zij reden in de snelheid van het peloton. Een hoop gepiep en gekras was hoorbaar. Dat moest toch zeker indruk maken bij de ploppers.
Nog steeds geen tegenstand. Misschien maken de tanks toch el indruk.
Wikkers stak de weg over en ging naast Hardeman lopen.
`Gaat het Klaas?'
"Prima, sergeant.' Wikkers grijnst naar Hardeman en gaat midden op de weg lopen. Zijn lange lichaam is kaarsrecht.
Opeens is er vijandelijk vuur. De vijand heeft ons dus gezien. De kogels vliegen hoog over. Het vijandelijk schieten werd heviger. De luitenant pakt een telefoon die achter aan de tank zit en spreekt met de tankcommandant. De tank kwam naar voren rijden en de infanteristen liepen nu achter de tank. Nu was er wat meer dekking. De tanks schiet met zi9jn .30 tiger in het wilde weg. Het ging hierbij om het lawaai. In het zijterrein liepen de ploppers gelijk met ons op. Af en toe verdwenen ze als ze in de kampong liepen. Ze kwamen weer tevoorschijn als de kampong ophield. Het leek er op dat gewapend waren maar zij schoten niet. Het schieten van de vijand kwam van dichterbij. Er was even een flinke tegenstand. Maar de mitrailleur van de tank ratelt en dan is het weer rustig. Tot zover is de tegenstand erg meegevallen. Maar in het zijterrein liepen veel ploppers.
We naderden de brug over de kali Brantas. Deze kali ligt aan de rand van de stad en liep dwars door de stad Malang. Toen we bij de brug kwamen begon de ellende Een ongelooflijke strot mitrailleur vuur weg op ons afgegeven. We lagen zo plat als een dubbeltje op de weg. Er was nauwelijks dekking te vinden.
`Dekken' schreeuwt er iemand. Maar het hele peloton lag al plat. Hardeman keek waar Herker en Lammers lagen. Ze lagen vlak achter hem. Hardeman zag de pelotonscommandant naar sergeant Wikkers tijgeren.. De ploppers bleven de mariniers beschieten en tegen de grond houden.. Geen vijand was er te zien maar van alle kanten werd op de mariniers geschoten. Wikkers tijgert naar zijn mannen en kwam ook bij Hardeman.
`Klaas, we de brug over en recht de straat in,' riep Wikkers. Hij lag vlak bij Hardeman maar moest flink schreeuwen vanwege het lawaai. Hardeman stak zijn duim op. Hij had het begrepen. Praten was toch niet mogelijk.

Hij keek naar zijn mensen en gaf een teken dat ze de brug over moesten. Hij werd begrepen want zijn mannen knikten naar hem. De hele groep Wikkers lag startklaar. Het lawaai was oorverdovend.. De mariniers keken naar sergeant Wikkers. Deze stak zijn hand op. Klaar?
`Voorwaarts,'schreeuwt Wikkers. Zijn beweging zei meer. Hij sprong op en de mariniers volgden hem. Schietend naar opzij in de richting van de vijandelijke mitrailleur. Het vijandelijk vuur is moordend.
`Dekken.'
Het vuur is goed gericht en de mariniers lagen op de brug.
`Wikkers stak zijn weer op. Klaar?
`Voorwaarts!'
Weer springen de mariniers op en rende schietend in de richting van de straat. We zijn nu de brug over. Het vijandelijk vuur is verschrikkelijk. Maar niemand raakte gewond.. `Jezus wat een vuur,' riep Lammers.
`Dekken'
Weer lagen de mariniers plat en werden onder vuur genomen. Ze zochten dekking achter de hoge stoepranden. Er stond een mitrailleur in een oude fabriek die aan de rand van de kali stond.
De pelotonscommandant stond achter de tank met een telefoon in zijn.
"Tank naar voren," schreeuwde Hardeman in de richting naar de luitenant. Hij wijst naar de fabriek. Hij ziet de luitenant in de telefoon iets zeggen. De tank kwam iets naar voren rijden en midden op de brug houdt de tank halt. De tank draait zijn houwitser. De fabriek lag iets lager dan de brug. Er is weinig water in de kali. De vijand bleef schieten op alles wat bewoog. Dan een keiharde knal en een granaat verliet de loop van de houwitser. De granaat treft de muur van de fabriek waarin een groot gat zichtbaar werd en de vijandelijke mitrailleur is tot zwijgen gebracht. Alles gebeurt tegelijk. Op het moment dat de granaat de loop van de houwitser verliet liep er een marinier onder de loop. Door de luchtdruk smakte hij tegen de grond. Hij kronkelt over de weg. De pelotonscommandant zat naast hem. Ook op het moment dat de granaat de loop verliet en de muur aan puin schoot rende Wikkers met zijn mariniers de straat in. Ze zochten dekking aan beide zijde van de straat tegen de huizen.
Aan de linkerkant van de straat aan het begin werd er geschoten vanachter een muur.
`Zoek dekking. Links achter de muur zit een schutter.' riep Hardeman. Alle mariniers werden weer beschoten vanachter de muur.
Een geweerschutter nam een geweergranaat en richtte deze op de muur. Een harde knal en een groot gat in de muur. De schutter was uitgeschakeld. Hij hing dood in het gat in de muur. De mariniers hadden onder zwaar vijandelijk vuur gelegen maar niemand was er gewond geraakt. Het hele peloton lag nu in de straat. De rest van de compagnie lag nog aan de andere kant van de brug. Maar daar werd vrijwel niet meer geschoten.
"Voorwaarts, Klaas,' riep sergeant Wikkers. Gebukt gingen we verder. Toen we de eerste winkels bereikten werd er vanuit de winkels en huizen op ons geschoten. Het was moordend vuur. De ramen werden van binnen open geduwd. De vijand hield zich verscholen in de winkels en huizen. In de straat waren veel winkel van chinezen. Hier en daar stond er een huis tussen. De mariniers zochten dekking op de straat en schoten in het wilde weg door de open ramen. Vooral de automatisch geweerschutters schoten houders vol in de huizen. Hardeman lag aan de rechterkant van de straat. Hij schoot ook in de huizen. Toch bleef de vijand op de mariniers schieten. Het was een oorverdovend lawaai. De splinters vlogen in het rond. `Dekken'
We lagen al tegen de grond op een enkele marinier na. Maar er was weinig dekking. 'Blijf schieten,' schreeuwde Hardeman tegen de mariniers in zijn omgeving.
`Schiet op ramen en luiken,' schreeuwde Hardeman weer. Ondanks dat er weinig dekking te vinden is werd er niemand geraakt door het vijandelijk vuur.

Een vijandelijke handgranaat viel op nog geen vijftig centimeter bij Hardeman op de grond. De granaat rolde wat heen en weer. Het leek een Amerikaanse handgranaat geel geschilderd. Hardeman kan er net niet bij om de granaat te pakken. Marinier Nelis Hartong stond ineens vlak naast Hardeman.
`Nelis, dekken,' schreeuwt Hardeman. Maar Nelis Hartong stond rechtovereind met zijn BAR te schieten. Hij hoorde Hardeman niet. Op dat moment ontploft de handgranaat. Een harde knal. Hardeman lag zo plat als een dubbeltje tegen de grond en werd niet getroffen. Als hij opkeek ziet hij Hartong nog steeds schieten. Ook hij is niet gewond geraakt. Hoe is het mogelijk.
Hardemans oren suizen van de knal.
`Godverdomme, Nelis. Hier is een handgranaat ontploft, man.'
Hartong stond verbaasd te kijken naar Hardeman en begreep niets van wat Hardeman lag te brullen. Hij pakt een nieuwe patroonhouder en schiet het wapen weer leeg in de winkels. Het was allemaal niet te geloven. Het gebeurde allemaal in een paar seconden. Hardeman voelde dat zijn keel pijn deed van het schreeuwen.
Veel tijd hij niet om daar over na te denken. Het schieten ging door. De straat lag vol met mariniers die een ongelooflijk hoeveelheid patronen door de huizen joegen. Niemand was er gewond geraakt.
Ineens is het stil. We luisterden er goed naar.
`Groep 2 voorwaarts,' riep sergeant Wikkers. We sprongen omhoog en renden zo snel mogelijk voorwaarts de straat in.. We zijn een paar honderd meter doorgerend en toen kwam het commando,'Halt houden, en ga in dekking. Blijf de huizen onder schot houden.' `Oké luitenant,'
De hele straat lag vol mariniers. Er werd niet meer geschoten. De mariniers hadden de wapens schietklaar in de hand. Er werden deuren geopend en kwamen de mensen uit de huizen. Ze juichten en huilden tegelijk. Ze vielen de mariniers om de hals zover als dat mogelijk was. Wat waren deze mensen blij. Hardeman dacht terug aan het einde van de 2de wereldoorlog toen zij in Amersfoort bevrijdt werden door de Canadezen.. Er kwam een chinees met spiksplinternieuwe voetbalschoenen naar buiten en bood deze aan de mariniers. De mariniers kregen te drinken en lekkernijen aangeboden. De mensen toonden hun blijdschap en wij waren er trots op dat wij deze mensen hadden bevrijdt.
De hele compagnie lag in de straat. Er werd niet meer geschoten. Wij hielden alles in de gaten. Hier en daar werden huizen doorzocht. Het was een Chinese wijk en het waren vrijwel allemaal toko's.
De groep van sergeant Wikkers lag geheel vooraan in de straat. Hardeman en zijn mensen lag helemaal voorop. Zij hadden hun wapens schietklaar in de handen. Zij werden rijk voorzien van drinken. Hardeman vroeg de chinezen niet te lang in hun buurt te blijven om dat dat te gevaarlijk was. De chinezen begrepen dat en gingen weg. Aan het begin van de straat werd ook door de Chinese bevolking drinken uitgedeeld.
De chauffeur van de jeep van de compagniescommandant stond net achter het peloton dat geheel vooraan lag. Hardeman zag dat de chauffeur een soort schuur binnen ging en met grote flessen drank weer naar buiten kwam. Hij zette de flessen achter in de jeep. De compagniescommandant stond er bij. De chauffeur had hem gewaarschuwd. Samen zette ze de flessen in de jeep.
`Mooi Gerrit, zet de flessen maar in de jeep,' zei de compagniescommandant.
De actieleider een majoor van de landmacht kwam aanlopen en keek war er aan de hand was. `Chauffeur, wat ben jij aan het doen,' vroeg de majoor.
De compagniescommandant staat net even iets verder weg.
`Ik ben bezig deze flessen in mijn jeep te laden, majoor,' antwoord de chauffeur.

De compagniescommandant kwam er weer bij staan. Hij zag dat zijn chauffeur werd aangesproken door de majoor.
`Wat gebeurt hier eigenlijk, mijnheer,'vroeg de majoor weer. Officieren spreken elkaar aan met mijnheer kennelijk.
`Dat ziet u toch, die drank is voor mij,' antwoordde de kapitein.
`Ik verbied u deze drank mee te nemen, mijnheer,' zei de majoor. De majoor is woedend. `Daar heb ik geen donder mee te maken, majoor,' zei de kapitein.
Het hoofd van de compagniescommandant was blauw van woede. Het kon ook nog van de drank zijn. Het gerucht ging dat de compagniescommandant altijd sterke drank in zijn veldfles had.
`Chauffeur„ inladen dat spul.'
De mariniers stonden grinnikend te kijken naar de vermakelijke scène.
'Kapitein, ik verbiedt het u!' De majoor is zo kwaad dat hij nu geen mijnheer meer zei.. De compagniescommandant was eveneens heel kwaad en zei, " Inladen Gerrit.'
De majoor liep ziedend weg. Gerrit laadde zijn jeep vol met dozen drank en reed de jeep weer naar achter. De actiecommandant hoger in rang liet zich dit incident welgevallen in bijzijn van vele mariniers.
Hardeman had het allemaal aangehoord. Iets klopte hier niet. De actieofficier was een majoor van de landmacht ziet dat een officier van de mariniers, in lagere rang, iets doet wat kennelijk niet goed is. De majoor maakte een opmerking hierover en de mariniersofficier zei dat hij daar niets mee te maken had. De majoor accepteerde dat en ging weg. Hoe dat verder afgelopen is dat wist niemand. Het leek Hardeman geen goed voorbeeld voor de troep.
Intussen zijn de tanks de Chinese wijk binnen gereden. Ook de tankbemanningen kregen drinken aangeboden. Het was heel druk in de straat. Veel lawaai van de tanks die met draaiende motoren in de straat stonden.
De chinezen bleven handen schudden en lachte iedereen toe. Ze waren zichtbaar opgelucht eindelijk weer Nederlandse militairen te zien.
Er waren nog een paar kapitale woningen in de straat die gesloten bleven. Een paar mariniers braken de woningen open. De bewoners bleken ook chinezen te zijn. Zij hadden zich niet naar buiten gewaagd. Toen de mariniers in hun woningen kwamen de chinezen tevoorschijn en bogen naar de mariniers. Ze waren heel vriendelijk. Maar wel zenuwachtig. Een marinier brak een gesloten kast open waarop de chinezen paniekerig reageerden.
`Neemt u onze eigendommen niet mee,'riep een chinees. Het was een dikke man en sprak voortreffelijk Nederlands. De marinier duwde de dikke man opzij en ging een andere kamer binnen. De marinier ging op zijn knieën zitten en keek onder het bed. Daar was niets. `Wij hebben geen kostbaarheden, mijnheer,'zei de chinees paniekerig, ' de extremisten hebben veel van ons gestolen.
De marinier gaf geen antwoord en ging door met het doorzoeken van het huis. Er werden nog meer van deze dure huizen doorzocht. Er klonk een schot. De mariniers hielden onmiddellijk hun wapens schietklaar.
`Waarom wordt geschoten, verdomme,' riep de pelotonscommandant. De mariniers lagen plat op de grond en de bevolking rende de huizen binnen.
`Verdomme„ het is toch vastvuren!'
De luitenant dat iemand het slot van een deur heeft kapot geschoten.
`Wat gebeurt er in die huizen,'zei de luitenant.
`Die huizen worden doorzocht, luitenant.'
`Doorzocht? Wie heeft daar opdracht voor gegeven?'
`Niemand, luitenant. Maar deze huizen waren nog dicht.'

De luitenant liep een der huizen binnen en zag dat een marinier een chinees een oplawaai verkocht. De chinees probeerde zijn eigendommen te beschermen.
`Marinier, waar ben jij mee bezig,'vroeg de luitenant kwaad.
`Ik doorzoek dit huis, luitenant. Het is toch gek dat deze rijke chinezen niet naar buiten zijn gekomen. Alle andere chinezen lopen wel buiten en deze lieden laten zich niet zien.' Zei de marinier.
`Daar heb jij geen donder mee te maken. Er is geen opdracht gegeven om huizen open te breken of te doorzoeken. Verdwijn onmiddellijk uit dit huis en laat ik niet meer merken dat je huizen doorzoekt zonder opdracht. Want dan breng ik je op een plaats waar je niet graag wilt zijn,' de luitenant is wei van kwaadheid.
De marinier was zwaar beledigd en ging vloekend het huis uit. De luitenant bood zijn verontschuldigingen aan de chinees. De man bedankte de luitenant met een brede grijns op zijn gezicht en maakte een paar flinke buigingen. Hiermede redde de luitenant het gezicht van de mariniers. De luitenant liep naar de compagniescommandant en vertelde aan hem wat er was gebeurd. Even later kwam het bericht dat het verboden was huizen zonder toestemming te doorzoeken. En als er mariniers waren die eigendommen uit de huizen van de chinezen hadden meegenomen deze direct terug bezorgd moesten.. Zou dit al het gevolg kunnen zijn geweest van het incident tussen de majoor en de compagniescommandant?
Hoe de toestand precies was wisten de mariniers van het 2de peloton niet. Zij lagen nog steeds in de Chinese wijk te wachten op nieuwe orders. Het was rustig. In de verte hoorden wij nog wel een schot maar verder niets. De opmars van Blimbing naar Malang had ongeveer 2 uur geduurd, Doden of gewonden waren er in ons peloton niet gevallen. Ondanks de zware tegenstand toen wij over de kali Brantas moesten zien te komen..
Het was intussen 31 juli geworden en wij lagen dus in de straat te wachten op nieuwe orders. Toen de opdr4acht kwam om op te trekken naar de Aloon-Aloon waren we blij dat we verder konden. Het was niet zo ver meer. De tanks reden tussen ons in.'Bij de Aloon-Aloon was het druk. De andere pelotons van compagnie 'L' waren er al. Wij kregen de opdracht om in de
Amtracks te gaan zitten. Het was bloedheet in die dingen. Ze stonden met draaiende motor. De motoren waren dus warm. Maar wij waren blij dat we nu weer konden rijden in plaats van lopen. We stonken naar zweet en de kleding zat onder stof of modder.
De pelotonscommandant kwam aanlopen en zei, 'Compagnie 'L' zal doortrekken naar Batoe, een plaatsje in de bergen. We vertrekken om 14.00 uur , het wachten is op de eenheden van de landmacht.'
We moesten in de Amtracks blijven zitten. Het zweet puilde uit onze lichamen.
We hoorden dat Batoe een mooi bergplaatsje moest zijn en dat er een groot zwembad was. Verder moest het een schitterende omgeving hebben.
Een van de onderofficieren kwam vertellen dat er geruchten waren dat de actie zou worden gestaakt in opdracht van de VN. Maar voordat het zover was moesten wij zoveel mogelijk republikeins gebied bezetten.
De eenheden van de landmacht schenen intussen ook aangekomen zijn. Waarom het zo duurde wisten wij niet. Allerlei berichten deden de ronde. De landmacht zou strategische punten in de stad aan het bezetten zijn, en dat ze vertraging hadden.
Eindelijk het dan zover, om 1500 uur vertrekken wij naar Batoe.
`Wat is het heet in die amtrack, 'griept Hardeman. De zon op je kop en de hitte van de motoren in je rug,' gaat Hardeman verder.
`Beter rottig rijden dan lopen met je pack op je rug,' Hartong.
`Daar heb jij weer gelijk in,' zei Hardeman. 'Verdomme Nelis, vanmorgen schreeuwde ik mijn strot kapot toen die handgranaat tussen ons inviel. Maar jij gaf geen krimp.' Zei Hardeman.

`Ik wist verdomd niet waar je het over had. Ik stond net zo lekker mijn BAR leeg te schieten in de huizen. Die klere ploppers zaten overal in de huizen van die chinezen.. De handgranaat heb ik niet gezien. Maar dan mogen we wel zeggen dat we gesloft zijn, Klaas.' zei Hartong. `Dat zijn we zeker.'
`We kregen anders een behoorlijke strot vuur toen we bij de brug aankwamen. Ik dacht we komen nooit die brug over," zei Lammers. ' Zo zie je maar weer dat het prettig is dat we tanks bij ons hebben.'
`Hebben jullie Van Gorten gezien toen die tanks een schot loste op de fabriek. Hij liep net onder de loop en door de luchtdruk werd hij op de grond gesmakt.,'zei Hardeman. `Hij heeft er niets van over gehouden, hij zit in de amtrack achter ons.,'zei Herker. `Ook hij is gesloft,'zei een marinier.
Hardeman stond op en keek over de rand van de Amtrack. Zij rijden buiten de stad. De weg is niet breed. De weg is vol kuilen en hier en daar zie nog dat het vroeger een geasfalteerde weg is geweest. Het gebied naar Batoe is schitterend. Reusachtige berghellingen. De natuur is heel mooi. In de verte zag Hardeman bomen met oranje vruchten. Dat waren djeroekbomen. Een
soort mandarijn. In Lawang had hij er veel gegeten. Een heerlijke vrucht. Nu zag hij bomen vol met deze heerlijke vruchten.
In de verte zag hij een vulkaan. Ongelooflijk mooi. Hardeman kreeg er vlinders van in zijn buik.
`Moeten jullie eens over de rand kijken, zoiets moois hebben jullie nog nooit gezien,'zei Hardeman. Wat een schepping.
`Christus wat mooi wat mooi,' zei een marinier.
`Dat is tenminste iets om voor te vechten,'zei een ander.
`Gaan jullie zitten,'zei een officier die ook in de Amtrack zat.
Hij is de pelotonscommandant van het mortierpeloton.
Hij zat naast Hardeman.. In de amtrack zitten infanteristen en mortieristen.. De luitenant keek nu zelf ook over de rand en ging weer zitten. Hij zei niets. Hardeman keek eens naar de luitenant. Hij leek ziek te zijn. Hij was grauwwit. Hij beefde over zijn hele lichaam. Het viel Hardeman nu pas op. Hij zal wel ziek zijn.
De schutter van de .50tiger is de enige die rechtop staat. Hij stond klaar om direct terug te kunnen schieten als ze vijandelijk vuur zouden krijgen.'Luitenant, er lopen ploppers in het zij terrein. Van hier uit zou je zeggen dat ze gewapend zijn. Zij lopen met ons mee.' De schutter keek naar beneden naar de luitenant. De luitenant stond op en keek over de rand in de aangewezen richting. Hij rilde over zijn hele lichaam.
`Zolang die lui niets doen dan doen wij ook niets. Daarbij is er nog een compagniescommandant en die maakt wel uit of er geschoten moet worden,' antwoord de luitenant. Hij ging weer zitten. De schutter keek naar de luitenant en zei,' Oké luitenant.' Der schutter keek eens achterom naar de mariniers die in de Amtrack zaten en haalde zijn schouders op. Hij zou als er geschoten werd direct het vuur beantwoorden zonder het aan de luitenant te vragen.
Er werd niet geschoten. Er was vrijwel geen tegenstand. Wel ging het niet zo snel want er lagen veel versperringen over de weg. De tanks schuiven de bomen weg. De mensen van het stootpeloton keken overal of er geen mijnen of boobytraps lagen. De mariniers bleven in hun Amtracks. Ze zijn wat suffig en loom van de hitte in de Amtracks en de felle zon op hun helmen. Intussen was het donker geworden. Ze naderen Batoe. In de verte is een rode vuurgloed te zien.
`Er hangt een rode vuurgloed boven Batoe,' zei de schutter.
Hij kon het duidelijk zien.
`Zie je nog ploppers lopen,' vroeg Hartong aan de schutter.
`Het is te donker om dat nog te kunnen zien'

`Volgens mij staat heel Batoe in de hens,' zei de schutter, ' Verdomme, wat een vuurgloed.' Er stonden ook huizen in de brand. De ploppers hadden kennelijk de tactiek van de verschroeide aarde aangenomen..
`Wat ongelooflijke hufters zijn dat toch die ploppers. Ze maken hun land er alleen maar kapot mee.
We reden Batoe binnen. De Amtracks werden alle kanten uitgestuurd om strategische punten te bezetten. De bevolking had kennelijk de stad verlaten er was niemand te zien. Misschien omdat het voor hen te gevaarlijk zou zijn. Het is nu helemaal donker. Dat is slecht om je te oriënteren.
Groepscommandanten van het 2de peloton hier verzamelen,'riep de luitenant. Hij stond langs de kant van de weg. Even later kwam sergeant blikkers terug naar de Amtrack en riep, " 2 de geweergroep hier verzamelen.'
Ook de andere groepscommandanten verzamelen hun mensen."
`Klaas, jij zet hier je mensen op post. Houdt de zaak goed in de gaten, " De rest van de groep gaat de nacht doorbrengen in de leegstaande huizen. Let goed op bij de huizen. Kijk uit voor boobytraps.. Klaas, jullie worden straks afgelost.'
`Luister nog even uit. Niemand verlaat de huizen tijdens de nacht. Ga niet lopen verkennen. Anders wordt je door je eigen mensen beschoten.'
`Oké sergeant,”
De mariniers gingen bezig zich voor de nacht in te richten. Ze zochten een slaapplaats en spanden hun klamboes. Er werd naar eten gezocht.
Nu was het belangrijkste om ons zelf te beschermen tegen mogelijke tegen aanvallen van de vijand. Het eten was de laatste dagen een beetje in de versukkeling gekomen. Een lekker hap nasi goreng zou er best invallen. Morgenochtend zou het kombuis wel weer draaien.
Het werd stil in Batoe. De wachtposten stonden op hun posten. Er werd vrijwel niet gesproken en zeker niet gerookt.. Luisteren en luisteren en dicht bij elkaar zitten.
Een korporaal stootte zijn wachtmaat aan en fluisterde zachtjes, ' Ik hoor wat,'
Beide mariniers zaten met hun wapen schietklaar in de handen. Ineens springen drie zwarte schimmen op de wachtpost.
`Kijk uit!'
`Godverdomme.'
Een automatisch wapen schoot een volle houder door de loop. Iemand schreeuwde en er werd gevloekt in 't Brabants en er was een vechtpartij. Er was gehijg, gesteun en gekreun en nogmaals werd er geschoten. De twee mariniers sloegen en schoten van zich af. De aanvallers vluchten en dan is het stil. Even maar.
`Henk„ waar ben je?'
`Hier, verdomme, ik ben gewond.'
`Waar ben je gewond?'
`Ik heb een stekende pijn in mijn schouder. Ik geloof dat ik met een mes gestoken.' Mariniers liepen rondom de Amtrack.
`Wat is er gebeurd?'
`Henk van Wijk is gewond. We werden aangevallen. Haal een ziekenverpleger." `Breng hem in huis,'zei een van de groepscommandanten, sergeant De Kruik.
"Laat jullie aflossen,' zei De kruik nog.
In een huis werd Van Wijk door een ziekenverpleger geholpen aan zijn schouder. Het was een diepe vlees wond, waarschijnlijk veroorzaakt door een mes.
`Wat is er precies gebeurd,' vroeg De Kruik.

`Jezus. er sprongen ineens drie van die blauwjoekels op onze nek. Ze waren er in eens. Ik hoorde net op tijd en kon mijn tommygun gebruiken. Maar die klerelijer stak me wel een mes in mijn schouder,' zei Van Wijk.
`Nou, je hebt behoorlijk gesloft. Het is een flinke vleeswond,' zei de ziekenverpleger.
`De klerelijers, als ik de kans krijg dan schiet ik er zoveel mogelijk kapot,' zei de Wachtmaat van Van Wijk..
Er werd nog lang over na nagepraat door de mariniers. Ze lagen op de baleb-baleb en spraken zachtjes over de aanval. Die ploppers hadden toch maar lef gehad om de wachtpost aan te vallen. Voor de marini9ers een hint om toch maar goed op te letten als je op post zat. Maar Van Wijk en zijn maat hadden niet zitten slapen op hun post zij hadden iets gehoord en daardoor was het goed afgelopen.
Het is toch al vervelend om ergens aan te komen als het donker is. Je kunt je niet oriënteren. In het donker.
`Ik schrok mij wel te barsten ineens zat die plopper op mijn nek. Gelukkig had ik al iets gehoord en zat klaar om te schieten. Maar het ging zo snel. Ik schoot in het wilde weg in de lucht met mijn tommygun. Ik had dit wapen geleend van mijn maat die bij de stoot zit. Hij heeft mijn geweer. Zo gauw ik weer iets hoor dan schiet ik direct.'
`Denk je wel om je maten, korporaal," zei De Kruik.
`Dan spreken we maar een wachtwoord af. Ik laat mij niet meer te pakken nemen." `Jij hoeft voorlopig niet meer op post, dus rustig maar,' zei de sergeant.
Het werd weer stil in de huizen en het bleef voor de rest van de nacht rustig. Af en toe viel er een schoot maar er waren geen vuurgevechten. De ploppers zullen hebben gemerkt dat de mariniers niet zaten te slapen..
De volgende morgen moest de omgeving van Batoe worden gezuiverd.. Het 2d, peloton werd hiervoor aangewezen. Al vroeg gingen we op pad. We waren in vol oorlogstenue behalve de rugzakken namen we niet mee.
De patrouille ging lopend. We liepen aan beide zijde van de weg.
`Het lijkt wel of wij het enige peloton in de compagnie zijn.. Ieder keer zijn wij de klos. We hebben steeds spits gelopen. Bij Malang werden we ook al als eerste over de brug gejaagd,' zei Lammers.
`Niet lulle, man,' zei Hardeman.
`Ja, jou kan het niets schelen als je maar voorop kan lopen. Ze schieten jou ook nog eens voor je kloten," ging Lammers verder.
`Dat zou beroerd wezen want ik waar ik nergens meer een hekel aan heb dat ze me trouw gereedschap kapot maken,' grinnikt Hardeman.
`Kijken jullie wel goed uit, Klaas,'riep sergeant blikkers..
`Oké, sergeant.'
Hardeman genoot van de fantastische mooie omgeving. Hij voelde de vlinders in zijn buik. Hij was van dit mooie land gaan houden. Met de huizen in Batoe en omgeving was het slecht gesteld. Heel veel huizen waren er kapot of heel erg verwaarloosd. Af en toe werd er een schot op ons afgegeven. Maar dat stelde niets voor. Het enige wat duidelijk was dat de ploppers wisten dat wij er waren. Onze BAR schutter schoten een riedel in de richting waar het schot vandaan kwam. En dan was het weer rustig.. Het was een lange patrouille. We waren nat van transpiratie. In de loop van de middag kwamen we thuis zonder problemen. Een ander peloton van onze compagnie was op weg gegaan naar Pajet ook een mooi bergdorp] e om contact te leggen met eenheden van de landmacht. De landmacht door de bezetting van Batoe overnemen.
Toen we in Batoe terug kwamen hoorden we dat de kombuis een rijsthap had klaar gemaakt. Daar genoten we van maar ook van ons verblijf in Batoe.

Creatie datum: 23/06/2017 19:46
Categorie: - Hartsuiker, Cees
Pagina gelezen 8248 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage