Aapje Aapje deel 2

"Uit Indische verhalen door Inge Dümpel voor Indo Radio"

De zon is weg. Plotseling waait het. De boomblaadjes ritselen.
De wind jaagt donkere wolken door de lucht.
‘Regenwolken,’ zegt oma, ‘ik ruik de regen.’
Katika snuift heel diep.
‘Ik ook, oma.’
Het aapje ruikt het ook. Hij klimt in de boom. Naar zijn hok.
Dan begint het hard te regenen.
‘Oeh, oeh, oeh!’, roept het aapje.
Hij vindt het wel leuk. Maar hij is ook een beetje bang. Waar is Katika?
Katika zit met oma op het overdekte terras.
‘Het is feest,’ zegt oma, ‘alle regenvrouwtjes en regenmannetjes dansen op de maat van de muziek: tik-tik-tak,
tik-tik-tak.’

Katika gaat op de stoel staan om beter te kijken.
‘Daar botsen ze, oma. Ze dansen niet. Ze vechten.’
‘Dat is dom,’ vindt oma.
‘Ik had ook wel eens ruzie,’ zegt Katika, ‘met Alia. Maar die is weg. Ik vond het wel leuk, ruzie. Eventjes.’
‘Nu heb je het aapje om ruzie mee te maken.’
‘Daar maak ik geen ruzie mee. Dan voelt hij zich alleen.’
‘Het aapje is ook alleen,’ zegt oma.
Dat is waar. Hij zit alleen in zijn hok. Misschien denkt hij wel dat Katika hem vergeten is.
‘Oeh, oeh…’
Wat klinkt dat droevig.
Gelukkig wordt het weer licht. Er vallen geen druppels meer.
Katika rent naar buiten. Het aapje klimt uit zijn hok. Hij springt in de armen van Katika.
‘Oeh, oeh, oeh.’
‘Katika aait hem over zijn kopje.
‘Aapje, aapje, ik vergeet jou nooit.’

Katika en het aapje zijn al een beetje vriendjes. Maar dan gebeurt er iets ergs.
Het is nog heel vroeg. Katika komt met een banaan naar buiten. Zoals elke ochtend, voor het aapje. Dan holt het aapje altijd naar haar toe. Maar nu…
Katika kijkt verbaasd om zich heen. Het aapje is er niet. Het aapje is weg.
‘Aapje, aapje!’Katika roept het heel verdrietig. ‘
Aapje, aapje, waar ben je nou?’
Dikke tranen rollen over haar wangen. In haar mond. Ze kan niet meer roepen. Ze roept nog wel ‘aapje, aapje’, maar zonder geluid.

Het aapje ziet haar huilen. Hij zit heel hoog in Katika’s lievelingsboom. Verstopt achter een heleboel bladeren. Ha, ha, denkt hij, ik zit hoger dan een eekhoorn.
Maar Katika huilt. Huilt ze om hem? Omdat hij weg is?
Dan houdt ze heel veel van hem. Het aapje weet ineens dat hij ook heel veel van Katika houdt. Hij wil niet dat ze verdrietig is.
‘Oeh, oeh. Huil maar niet.’
Katika kijkt omhoog. Is dat het aapje? Waar is het aapje dan?
Plotseling springt het aapje op haar schouder. Pats, boem! Katika valt op de grond. Ze lacht heel hard.

Ze gaan samen onder Katika’s lievelingsboom zitten. Katika op haar hurken. En het aapje tussen haar voeten. Samen luisteren ze naar de ritselende blaadjes.
Boven haar hoofd zit de eekhoorn. En eet een nootje.
Het lieveheersbeestje komt aanvliegen. Het gaat op een grasspriet zitten. En laat zich wiegen door de wind.
Katika haalt haar spiegeltje uit haar zak. Ze kijkt er niet in.
Het aapje hoeft er ook niet in te kijken. Katika bergt het weer weg.
‘Voor als je alleen bent,’ zei oma.
Ze is niet alleen. En het aapje ook niet.

‘Aapje, aapje, je mag nooit weer weglopen.’
‘Oeh, oeh…’ Het aapje lacht. Het was maar een grapje.
Katika geeft hem de banaan.
Het aapje propt zijn wangen vol.
‘Oeh, oeh.’
Katika slaat haar armen om hem heen.
‘Aapje, aapje.’
Ze zijn voor altijd vriendjes.

Einde verhaal

Van Paula Gomes bewerkt door Inge Dumpel

Creatie datum: 12/12/2016 08:30
Categorie: - Inge Dumpel
Pagina gelezen 3144 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage