Eigendom.

In de Compagnies tijd, tijdens het Engels tussenbestuur en in de eerste jaren van de Nederlandse regering zijn vooral in de nabijheid van Batavia uitgestrekte landgoederen, waarop de Inlandse bevolking zich dikwijls reeds gevestigd had, aan particulieren in eigendom uitgegeven, ten einde in de geldnood van de schatkist te voorzien.
In West-Java zijn deze particuliere landerijen onderworpen aan bijzondere bepalingen.
(Zie Particuliere landerijen).
Die uitgifte is reeds lang niet meer mogelijk, doordat de Gouv.-Gen. bij de Regeringsreglementen uitdrukkelijk werd verboden nog verder gronden te verkopen, met uitzondering alleen van kleine stukjes grond, bestemd tot uitbreiding van steden en dorpen en tot het oprichten van inrichtingen van nijverheid.
Door deze Iaatste uitzondering is het mogelijk gebleven, dat de Gouv.-Generaal kleine stukjes, tot het vrij domein van den Lande (zie Domein) behorende grond, aan particulieren in eigendom afstaat voor debouw van woonhuizen, fabrieken e.d.
Rechtstreekse verkoop van Inlandse gronden aan niet-Inlanders is uitdrukkelijk verboden met bedreiging van nietigheid van de overeenkomst.
Gewoonlijk zal echter de niet-Inlander, die een woning of fabriek enz. wil bouwen, juist een stuk Inlandse grond nodig hebben, daar bijna alle voor dat doel bruikbare gronden in handen van Inlanders zijn.
De niet-Inlander, die de Inlandse grond niet mag kopen, is echter wel bevoegd de Inlander te bewegen van al zijn rechten op den grond afstand te doen.
Daardoor wordt de grond dan vrij domein van den Lande en kan de Gouv.-Generaal die verkopen.
Vaste regel is dan, dat de Gouv.-Gen. de grond bij voorkeur in eigendom afstaat aan degene, die de Inlandse bezitter tot afstand van zijn rechten heeft bewogen, terwijl daarvoor dan ten bate van ’s Lands schatkist een prijs wordt gevraagd, die ongeveer gelijk is aan het verschil van de waarde van de grond onder niet-Inlanders.
Voor verschillende plaatsen gelden tarieven, waarbij de waarde van dat verschil is geschat.
Ieder, die een stukje grond in eigendom wil hebben, begint dus de Inlandse bezitter een som geld te bieden om hem over te halen van zijn rechten afstand te doen en dient daarna een verzoekschrift in aan de Gouv.-Gen. om hem de grond in eigendom af te staan.
Een bestuurscommissie onderzoekt dan deze aanvrage en indien er geen bezwaren bestaan, verklaart de Gouv.-Gen. zich bereid de grond aan den aanvrager te verkopen.
De levering van de grond geschiedt door inschrijving in de openbare eigendomsregisters na betaling van de koopsom.
De grond behoort dan niet langer tot het Landsdomein en is een gewoon particulier eigendomsperceel geworden, dat verhandelbaar is tussen alle bevolkingsgroepen.
Ook Inlanders kunnen zo’n perceel kopen en worden dan geacht in verband daarmee onderworpen te zijn aan de civielrechtelijke bepalingen voor Europeanen.
Levering van de grond geschiedt weer door overschrijving van het recht in de openbare registers. Wat die registers betreft, de bepalingen omtrent levering van eigendom van onroerend goed en de vestiging van zakelijke rechten daarop in het Burg. Wetboek zijn in 1848 voorlopig buiten werking gesteld en sedert dien nog steeds niet van kracht geworden.
Die levering enz. geschiedt volgens de voorschriften omtrent de in- en overschrijving van het eigendom van vaste goederen en de inschrijving en doorhaling van hypotheken daarop.
Voor die grondboekhouding in Ned.-Indië geldt het negatieve stelsel, d.w.z. dat al staat in die registers een perceel op naam van een bepaald persoon, daarmee nog geenszins het bewijs geleverd is, noch zelfs het vermoeden geldt, dat de grond aan die persoon toebehoort.
Op dat gebied is alleen volstrekte zekerheid te krijgen door een procedure, die in Nederland onbekend is, doch in Ned.-Indië is ingevoerd om meer zekerheid omtrent het grondeigendom mogelijk te maken, n.l. de eigendomsuitwijzing.
Ieder kan de rechter n.l., zonder dat enig geschil bestaat, verzoeken te verklaren, dat de grond aan hem in eigendom toebehoort.
Overschrijving bij verkoop van eigendomspercelen, waaraan moeite en kosten verbonden zijn, wordt in Ned.-Indië nog al eens nagelaten, vooral door minder ontwikkelde Chinezen en Inlanders, hetgeen zeer veel last geeft als een nieuwe koper inschrijving van het perceel op zijn naam wenst).
Zie ook onder Tannah onbekend).
Een eigenaardige vorm van eigendom is het eigendom, dat Inlanders op Java en Madoera kunnen verkrijgen in plaats van het op hun grond rustende erfelijk individueel bezitsrecht.
Wat dit zogenaamde agrarisch eigendom betreft, kijkt men onder Grond (rechten op de grond).
De agrarische eigenaar is niet onderworpen aan de bepalingen van het Burgerlijk Wetboek voor Europeanen, doch aan het adatrecht.
Zijn rechten en verplichtingen blijven dezelfde als die toen hij nog erfelijk individueel bezitter was. Vervreemding van het recht aan niet-Inlanders is verboden, tenzij met toestemming van de Gouv.-Gen. van kleine stukjes grond (ten hoogste 10 bouw) voor inrichtingen van nijverheid of landbouw of voor uitbreiding van bestaande samenwoningen van Europeanen of vreemde Oosterlingen of voor andere gewichtige doeleinden.
Europese zakelijke rechten kunnen niet op deze eigendomsgrond gevestigd worden.
Alleen hypotheek is toegelaten.

Creatie datum: 04/10/2017 08:07
Categorie: - E
Pagina gelezen 627 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage