Verhaal 6 - Hardy (13 jaar)

Direct na het einde van de oorlog begint de bersiap, de vrijheidstrijd van de Indonesiërs. Die zien hun kans schoon om zich te ontdoen van de gehate overheersers. Dat zijn niet alleen de Japanners, maar ook de Nederlanders. De militairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) zijn dan nog niet terug uit krijgsgevangenschap en de Nederlandse burgers zitten nog in burgerkampen geïnterneerd. Maar de Indische Nederlanders - de Indo's - zitten niet in kampen. Ze vormen dus een gemakkelijk doelwit voor de rebellen. Vrienden en klasgenoten van Hardy en van zijn broers zijn in die tijd door jonge Javaanse opstandelingen meegenomen. Hardy heeft nooit meer iets van hen gehoord.

Voor hun veiligheid en op advies van de Japanse militairen moet het gezin het huis in de benedenstad verlaten. Hardy weet niet hoe Mammie dit heeft weten te regelen, maar middenin de nacht staan er twee grobaks (huifkarren) voor het huis.

Elk kind moet zijn eigen spullen meenemen in een kussensloop. Angstig kruipen de kinderen dicht bij elkaar. Mammie ontfermt zich over Ab. Kroes en Toetie proberen de andere kinderen rustig te houden. De allerjongsten huilen zachtjes. Het is erg benauwd en donker in de kar. Hardy probeert door een spleet in het zeildoek te zien waar ze naartoe gaan. In de verte klinkt geweervuur en geschreeuw. Na ongeveer een uur stoppen de karren op een smalle steile weg. Een tuinpad van ruwe keien leidt omhoog naar een grote witte villa. Zwijgend sjouwt Hardy zijn kussensloop met wat kleren en speelgoed naar boven. In het huis blijken al twee families met kinderen te zitten. Ook gevlucht voor de bersiap. De villa is eigenlijk van een Nederlands gezin dat op zijn beurt voor de Japanners is gevlucht. Een compleet ingericht huis, maar niet voor 3 gezinnen met samen bijna 20 kinderen. 's Nachts gaan de oudere broers van Hardy terug naar hun oude huis om spullen te halen. Hardy blijft met andere jongens 's nachts wakker om de villa te bewaken. Maar vaak valt hij toch doodmoe in slaap.

Tegenover de villa staat een grote witte bungalow. Daar zitten Japanse militairen in die de smalle wegen in de bovenstad afsluiten voor de rebellen. Zij zorgen dat er ook dagelijks eten naar de villa wordt gebracht. Hardy voelt zich hier wel veiliger dan thuis. Maar hoe lang kunnen ze hier blijven? Hoe lang zullen de Japanners hen beschermen? Hij hoort hoe Mammie en Kroes urenlang met elkaar overleggen. Door ondervoeding, spanning en oververmoeidheid is Broer ziek geworden. Medicijnen en dokters zijn er in deze chaotische tijd niet. In de benedenstad wordt fel gevochten. Er zijn brandstichtingen, plunderingen en vernielingen. Er vallen doden. Hardy hoort dat van zijn broers. Die hebben het zelf gezien: lijken op straat, helemaal opengereten. Een enkele keer gaat hij stiekem met de grote jongens, 's nachts op strooptocht. Totdat zijn grote broer Kroes daarachter komt en hem een ongenadig pak slaag geeft. Kroes is erg streng; nog strenger dan Pappie.

Met dank aan Lody Pieters (Oltmans), die deze verhalen heeft verzameld in de familie.

Lody Pieters

Creatie datum: 12/12/2016 11:58
Categorie: Indische Boekrecensies - Lody Pieters
Pagina gelezen 1161 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage