|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19593921 Bezoekers
27 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Tjihapit - Bandung - 8
Eén pak was voor 9 personen. Er stond op: “Amercan Red Cross Prisoner of war. Invalid food package no. 1 for distribution through international Red Cross Commit tee”. Er zat in : 9 Pakjes cigaretten (Chesterfield), 3 blikjes boter, 2 blikjes Ham and Eggs, 3 blikjes Corned Pork loaf, 1 blikje rose Paté, 1 pakje Kraft kaas, 4 pakjes soeppoeder, 8 pakjes bouillonpoe-der, 1 pak gedroogde pruimen, 1 blik Orange Juice,
1 pak biscuitjes, 1 pak suikerklontjes, 1 blik Kup Kafay, 1 blik Bakers cacao, 1 blik Milko (melkpoeder) en twee stukken zeep.
Het verdelen was niet erg moeilijk, want Wouter kreeg alle biscuitjes en de rest werd in achten verdeeld. Eén blikje boter en het pakje kaas hebben we al open gemaakt. Als we over een poosje andere blikjes open maken, krijgen mevrouw de Weeger en mevrouw Vink er ook hun deel van. Zondag zullen we een Amerikaans kopje koffie drinken. Mmm! Ik verheug me er al op. De kaas en de boter zijn heerlijk.
28-5-1944.
Pinksterzondag en pappie’s verjaardag! Twee fijne dingen tegelijk. Maar helaas ook vervelende: De kerk is weer gesloten! Van Pasen tot Pinksteren was hij open. Het was vandaag mijn beurt om de spreekster binnen te leiden en dus ook om het eerste gebed te doen. Dan voel ik me altijd wat zenuwachtig, dus ik ben een klein beetje blij, dat het nu niet hoeft. Maar ik dwaal af, ik was bezig met de vervelende dingen.
Het ergste is, dat pappie nu zelf niet bij ons is. Maar we denken aan hem en hij zal vast ook aan ons denken. Ik heb mam vanochtend vroeg de verjaarszoen namens hem gegeven en de foto in de bloemetjes gezet. Ook Wouter vond het prachtig. Hij zei: “Boe, boem, papa, boe!” En om de feestelijkheid wat te verhogen, zijn we bij tante Emy gaan ontbijten. Heel gezellig! We zaten allemaal op banken voor hun garagekamer. Quirientje en Wouter zaten samen in Quirien’s grote box, wat prachtig ging. Wouter vond er heleboel nieuw speelgoedjes, vooral een doosje grote knopen trok zijn aandacht. Quirientje zat er zo leuk parmantig bij. Jammer, dat hun vaders dit nooit kunnen zien. We kunnen ook geen foto’s maken. Ik heb met mam afgesproken, dat we voor pappie een soort dagboek zullen aanleggen van onze tijd hier in het kamp. We hebben er al een geschikte blocnote voor.
1-6-1944.
Er gingen al een poosje geruchten, dat het Rama-kamp (het hele oude mensjeskamp) in ons kamp gestopt zou worden. En ziet, vandaag is het gebeurd! Er kwamen na tuurlijk eerst inschuivingen, maar wij hoefden er gelukkig niemand bij te hebben. Waarschijnlijk omdat we mevrouw Vink net op tijd erbij genomen hebben. Mevrouw Koch en mevrouw Groenewegen zijn verhuisd. Daarvoor in de plaats kwamen er twee Amsterdamse vrouwen met hun zoontjes.
Mevrouw Tonsbeek moest helaas ook haar leuk kamertje uit. Wij hadden haar bij ons willen vragen, maar ze had al een afspraak met haar vriendin, mevrouw Hooghoudt. Haar dochtertje Heleen is een leuk vriendinnetje van Mieke. Beiden zitten ze in mijn bijbelklasje. Een poosje geleden had Mieke waterpokken en even daarna mond en klauwzeer. Heel zielig, maar nu is ze gelukkig weer beter. Ze wil er ook zo graag een klein broertje bij hebben. Roelie en ik hebben mevrouw Tonsbeek ook geholpen met de verhuizing.
Er zijn ongeveer 900 mensen bij gekomen, waardoor het op de gaarkeukens heel druk was. Vanaf vandaag is de Oranjekeuken gesloten en moeten we eten halen bij de Manggakeuken en dat is een heel eind weg. Mevrouw Tonsbeek gaat met me mee. Zij zorgt dan voor de dieeten en de babymelk, terwijl ik de gewone soep haal. Dat is heel gemakkelijk, want zij heeft een doktersattest en mag meteen naar binnen. Het brood en de rijst krijgen we 's middags bij de Sanintenkeuken. We hebben pas ook weer vis gehad, heerlijk! Heleen en Friso hebben nog steeds hun zoutloos dieet. Op de plaats waar vroeger het brood van Ellenbroek werd gebakken, is nu voor dit kamp een bakkerij in orde gemaakt. Er zijn weer veel vrouwen voor opgeroepen. Een paar dagen vroeg men er ook om bakvormen, ook wij hebben er twee gegeven voor het goede doel.
Verder moesten we ook een wit omzoomd lapje van 2 bij 6 cm per persoon inleve ren. Van-daag kregen we ze terug met een Japans tjap1 en een nummer. Ik ben nummer II 16892. (Tji-hapit is kamp II). Nu zijn we echt gevangenen geworden, niets anders dan nummers. Het dameskantoor is verhuisd naar: hoek Orchideelaan – Benga wanlaan.
7-6-1944.
Roelie is jarig! Ze wordt 16 jaar. Toen ik dat werd, voelde ik me al zo oud. Dat vindt ze nu zelf ook. Van mam kreeg ze een enig leuke jurk van een sarong2, gemaakt door mevrouw van Papen.
----------------------------------------------------------------------------------
- stempel
- aan de korte zijde dichtgenaaide, gebatikte doek, die als rok gedragen wordt
----------------------------------------------------------------------------------
Van mevrouw Vink een grappig schort met een weegschaal en andere tokodingen er op. Tante Emy gaf een mooie corsage van oranje vilt bloemetjes. Verder nog vele andere cadeaux. Mam bakte weer een oebitaart met een versiering van 5 marasquin kersjes uit een flesje, dat we nog hadden. Heel feestelijk!
De Maiers zijn ook nog even geweest. Robbie wist te vertellen, dat hij een vliegtuig met doorgeschoten vleugels had gezien. Dat schijnt wel waar te zijn, want vele andere mensen hebben het ook gezien.
Er komt haast geen hout en arang (1) meer binnen, wel voor de gaarkeuken, maar niet voor ons. Nu zijn de mensen zelf bezig overal hout te halen, d.w.z. ze kappen de bomen om. Het Oranjeplein is al erg leeg en ook andere straten zijn helemaal kaal geplukt. Voor ons huis is er ook een magere boom omgehakt. Wij hebben er ook een deel van “getjoept ” (het nieuwste werkwoord voor ingepikt). Het is erg vervelend op hout te koken.
Een paar dagen had Paul erge kiespijn en heeft dr. Fraenkel zijn kies eruit getrokken. Zonder verdoving, want Paul wilde geen injectie. Natuurlijk erg pijnlijk. Bleek en door mam gedragen kwam hij thuis. Maar de pijn ging gelukkig gauw over.
14-6-1944.
Woensdag. Weer een fijne C.J.C.-middag gehad met een lezing over Martin Niemöller. Hoe hij streed in de Duitse kerkstrijd. Een geweldig man. Als ik nog eens een boek over hem te pakken krijg, zal ik het zeker lezen.
27-6-1944.
We dachten, dat de blikjes, die een poos terug hier in het kamp waren opgehaald, al lang weg waren. Maar ze zijn bewaard in de toko en vanochtend was er een grote verloting op het dameskantoor. Wij hadden geen geluk, maar allebei onze buren troffen wel wat. Maar wij had-den ook niets ingeleverd. Juffrouw de Quaasteniet had een blikje ingemaakte worteltjes ge-kregen en dat aan Heleentje gegeven, alvast voor haar verjaardag. Erg aardig van haar! Verder hebben we ook weer dengdeng van de toko gekregen, geen gewone, maar dengdeng-tjèlèng (2). Het ziet er heel lekker uit.
Die arme Mieke Tonsbeek is nu weer ziek: mazelen. Een paar dagen lang had ze heel hoge koorts, zo zelfs dat haar moeder het ergste vreesde. Maar gelukkig knapt ze weer op. Heleen-tje Hooghoudt is ook ziek, dus ze kunnen elkaar gezelschap houden.
Al onze kinderboekjes zijn al uitbekeken.
Ons laatste Blue Band-blik hebben we nu aangebroken. Mevrouw Tonsbeek kreeg er ook een potje van. Wouter is ook vijf dagen ziek geweest, waarschijnlijk door Quirientje aangestoken. Hij was verkouden, had twee dagen koorts, at niet veel en was vervelend en huilerig, vaak tot onze wanhoop. Toch ook heel zielig. Nu is hij weer beter en lief en vrolijk. Een “boem” of een takje met blaadjes vindt hij prachtig speelgoed. Als de maan schijnt, kijkt hij heel eigenwijs naar boven en zegt: “Maam, maam”! Als je hem dan vraagt: “Waar is de maan?”, dan roept hij heel triomfantelijk: “Dáá!” en wijst naar boven. Soms ook wel: “Weggg!” en dan houdt hij zijn rechterhandje omhoog. Als hij met een doosje speelt en het dicht doet, zegt hij soms: ”Ticht!” Dat klinkt allemaal zo grappig. Het lopen gaat ook al hoe langer, hoe beter, maar nog niet alleen. Hij kent ons ook allemaal uit elkaar. Als je vraagt: “Waar is Friso?”, dan kijkt hij naar Friso, enzovoort.
----------------------------------------------------------------------------------
- houtskool als brandstof gebruikt
- wild zwijn.
----------------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6422 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
