|
INDOPEDIA
|
|
De Indische Encyclopedie
|
19193647 Bezoekers
4 Bezoekers online
Deze artikelen zijn ook met een RSS reader te lezen. : https://indopedia.nl/data/nl-articles.xml
Tjihapit - Bandung - 13
Op 7 September, vorige week Donderdag, werd ik ziek. 's Avonds had ik hoge koorts en voelde me vreselijk naar. De volgende morgen was ik dat ook nog, maar had minder koorts. In de avond voelde ik me al weer wat beter. Totnutoe heb ik het kalmpjes aan gedaan en zoet dieet gehouden. Vanmorgen mocht ik weer voor het eerst wat broodpap. Ik lig nu weer geregeld buiten, want ik ben o zo slap.
Maar wat erger is: Roelie is Zondag ook ziek geworden. Gelukkig is tante Mies van Noppen ons drie dagen komen helpen. Dat was zo fijn! Mam haalt nu het eten van de gaarkeuken. In de nacht van Zondag op Maandag brak de eerste flinke bui van de regentijd los.
Tante Emy ligt nu ook in bed. Ze is met Quirientje in de armen over een muurtje gevallen en heeft flinke wonden aan haar benen, maar Quirientje gelukkig niets. Toch stuurde ze, hoewel ze in bed lag, ons zes bonencroquetjes. Zo lief!
Nu nog een verhaal over de hanen van mevrouw Schut. Vroeger, toen ze nog naast ons woonde, had ze ons één haan beloofd, omdat ik heel lang voor haar dieren had gezorgd. Vlak voor de 31e Augustus kregen we een briefje, dat zr. Stoel ze zou komen ophalen, want ze wilde met de mensen van het Rusthuis samen de verjaardag van de Koningin vieren met een kipmaaltijd. De dag daarop werd ons een schaaltje gestuurd met twee dikke poten erop. Eén was er voor de zuster, maar ze gaf ze ons toch alle twee. Erg lekker, maar mevrouw Schut had haar belofte niet gehouden. Ik heb nog een beleefd bedankje geschreven en verder ...hup in de doofpot ermee!
Gistermiddag is mevrouw Koch, de moeder van mevrouw Groenewegen (een buur vrouw) overleden na een lang ziekbed. Vreselijk dat ze geen afscheid heeft kunnen nemen van haar man.
Laatste nieuws: De Hollandse regering is al van Engeland naar Holland gegaan. En Eisenhouwer zit al in Aken.
Wouter kan zo leuk lachen en kraaien. Hij is erg voorzichtig met de dingen, die hij aanpakt. Mam zette laatst een warme ketel neer en zei tegen Wouter: “Pas op, Wouter, warm!” Toen hij een andere ketel zag staan, ging hij er heen en zei: “Wam, wam!” We schaterden het uit en toen moest hij ook zo meelachen.
14-9-1944.
Vandaag is het Wouters 16e maanddag. Hij werd vanmorgen wakker, ging staan en zei weer zo lief: “Papa, papa!” Arme papa zal hem zeker missen. Voor ons en vooral voor mam is hij een kleine, grote troost. Hij kan al zo parmantig rondstappen. Het begint al echt een jongetje te worden, geen baby meer. Hij is nu gelukkig gezond en flink. Vandaag is ook tante Quibs jarig. Ik heb haar nooit gekend.
Vanmorgen kregen we opeens bezoek van oom Giel Meesters, die hier voor zaken in het kamp moest zijn. Hij woont nog steeds in het Bloemenkamp. Bert moet erg groot geworden zijn. Leuk weer eens iets te horen van wat ze daar denken en doen.
Wat het eten betreft, hadden we weer een goede dag. Bij de toko kon je voor 50 cent per persoon 7 zakjes suiker (met in elk 120 gram) kopen. Verder kreeg ieder ook één pakje Hoen-kwee.
Mam kwam vanmiddag langs het bord van het straathoofd en las, dat binnenkort alle jongens en mannen tussen 11 en 80 jaar opgeroepen worden. Heel veel dames wilden direct al een protest gaan indienen, maar op het appèl werd gezegd, dat we dat nog niet moesten doen, want de order was nog niet gegeven. Wel erg als het zou gebeuren. Al die zielige oude mannetjes en dan die nog zo kleine jongens! Dan zouden oom Ies en Rob Krijger allebei weg moeten bij tante Emy. Akelig!
15-9-1944.
Vanmorgen kregen we 330 gram suiker en wat rijst van de gaarkeuken. Heerlijk!
Ik ben nog erg verkouden en hoest ook wat, maar toch ben ik naar de Engelse en Franse les geweest. Voor Engels kregen we een repetitie en ik had gelukkig geen enkele fout. Juffrouw Wessels leest op de Franse les samen met ons de “Barbier van Sévilla”, een heel geestig to-neelstuk. En af en toe lezen we een paar gedichten.
Vanmiddag had ik mijn bijbelklasje weer. Helaas maar weinig kinderen, want de meesten waren ziek.
17-9-1944.
Gistermiddag mochten er weer voor het eerst winkeltjes geopend worden, nu niet op het Oranje-plein, maar op het Tjibeuningplantsoen. Voortaan op elke Woensdag- en Zaterdag-middag van 4 – 6 uur. Bij het dameskantoor kun je een stand bespreken. Zij krijgen 5% van het verdiende geld voor het fonds van de onvermogenden.
Mevrouw Leefers heeft er gisteren ook een winkeltje geopend. Wij hadden ook nog een paar dingen te verkopen en die hebben we haar meegegeven. Zij krijgt 10% van wat dat opbrengt. We hadden geluk, want we verkochten een knikkerspel voor f 5.-, een pak Goalpara-thee voor f 6.-, een doosje borstplaatvormpjes voor f 1,50 en nog een paar kleinigheden. Fijn, want we hadden juist deze maand weer geld nodig. Deze maand moeten we waarschijnlijk weer geld storten voor de toko.
Paul en Friso gaan de volgende maand van hun school af, omdat het te duur is.
Paul is nu ziek en heeft hetzelfde, wat Roelie en ik gehad hebben: koorts, keelpijn en verkouden. Wij beiden zijn gelukkig weer beter en morgen doe ik de was weer. De laatste dagen heeft Bep van Wijk het voor ons gedaan en dat was fijn, want mam had er haast geen tijd voor en ik was nog niet op krachten.
Heleen heeft nu wat wij allemaal gehad hebben, toen zij in het ziekenhuis lag: een rode, ontstoken tong, heel naar! Dr. van de Broek heeft voor Paul (omdat hij zo mager is) en voor Heleen (om aan te sterken) melk voorgeschreven. Een maand lang krijgen we een halve liter melk. Het beste was om er yoghurt van te maken. Mam heeft al yoghurtplantjes kunnen krij-gen.
Zij zag gisteren weer op een bord in de Barendsstraat, dat er weer jongens en mannen opgeroepen zouden worden. Een stel vrouwen maakte meteen een opstootje bij het dameskantoor, maar dat werd gauw bezworen. Vanmiddag hoorden we, dat het uitgesteld was tot de volgende maand.
De vorige nieuwsberichten bleken allemaal vals te zijn, uitgezonden door een Japanse zender. Het laatste nieuws is, dat Maastricht vrij was en dat er nu in Holland veel parachutisten zijn geland, die nu naar Duitsland optrekken. Arm Holland, wat zal er veel in je vernield en vermoord worden!
Onze groentetuin doet het geweldig. Vandaag kregen we ieder een hapje bajem, ook Wouter in zijn nassi-tim. Hij eet toch zo goed en ziet er ook best uit. Lopen dat hij kan. Dribbelen is er echter een beter woord voor. Hij begint ook al wat grappige woordjes te zeggen. Als 's morgens de appèlgong gaat, wordt er vaak geroepen: “Appèèèèl !” Dat weet die slimmerd zo goed en dan roept hij zelf ook: “Babè, babè!” en dan wil hij persé mee naar buiten. Behalve papa, mama en tata zegt hij nu ook: “Pijke” en daarmee bedoelt hij het spijkertje van het wandkleed, waar hij altijd aan ligt te peuteren, als hij op de babytafel is. Bij het aan- en uitkleden is hij haast niet meer te houden, zo’n draaitolletje!
Een paar dagen geleden heeft mam in het geheim een briefje kunnen sturen aan pappie. We konden het meegeven aan mevrouw de Boesterd, die voor röntgenonderzoek naar Tjimahi moest. Ze werd er onderzocht door haar eigen man. Dat lijkt me heel leuk! Alles had ze kunnen afgeven, ook de tien gulden, die mam bij het briefje had gedaan. Het was wel vrij moei-lijk geweest, want er bleven steeds vier Jappen in de kamer. Maar telkens als het licht uitging, dan.........
Van iemand anders, die naar Tjimahi moest, kregen we het bericht, dat pappie ons de groeten deed en het goed maakte. Wat is dat fijn!
20-9-1944.
Vanavond kwamen er drie C.J.C.-clubs bij elkaar voor declamatie van mevrouw Ho man. Ik hoorde weer een paar gedichten, die ik al eerder van haar hoorde, o.a. “Landjuweel”, “Kindersproke”, “De Prunus”, “Het Berkensprookje”, “Het ruisen van het ranke riet” en weer voor de derde keer: “De werkeloze”. Ik vind het heerlijk.
Zij doet het ook zo goed. Ik begin echt van gedichten te houden. Nu stop ik, want we hebben maar half licht en dat is afschuwelijk.
22-9-1944.
Woensdag heb ik op de pasar een heleboel postzegels kunnen verkopen. Netjes op kaartjes geplakt en zelf de prijzen bedacht. Ik had ze toch dubbel.
Vanmiddag kwam er op de gaarkeuken een “koe” binnen, d.w.z. grote stukken vlees. De laatste tijd krijgen we weer wat meer vlees. Heerlijk!
Nu heeft Friso het in zijn buik, gelukkig niet erg, maar hij moet wel dieet houden. Vanmiddag gebeurde er iets vreselijks. Mevrouw Rientsma, een kennis van ons die een eindje verderop woont, werd naar het mannenkantoor geroepen. Daar ze blanda indo is, dacht ze dat ze toestemming kreeg om het kamp te verlaten. Vrolijk en wel ging ze er met haar twee dochters heen. Toen kreeg ze het vreselijke bericht, dat haar man gestorven was, een maand geleden al. Ach, arme vrouw!
We zijn blij, dat pappie het goed maakt.
Vanmiddag had ik mijn bijbelklasje weer en vertelde de kinderen over Adam en Eva. Helaas waren er veel kinderen ziek.
24-9-1944.
Vannacht hebben we een flinke bui gehad. Alle planten staan nu weer fris en fleurig, maar het paadje langs het huis is erg modderig. Daarom zijn Friso en Paul na het eten met een mand uitgegaan om stenen te gaan zoeken. Nu is het prachtig weer.
Vanmorgen om 9 uur ging opeens de sirene, een poosje daarna de tong-tong1 en ongeveer een kwartier later de gong. Luchtalarm! We hebben er ons niets van aange trokken. Er waren wel een paar vliegtuigen in de lucht, maar we zagen of hoorden niets bijzonders. Ongeveer om half één kwam het all-clear sein.
29-9-1944.
Hoera! De Y.S.Bank betaalt uit, weliswaar allemaal Japans geld, dat niets waard is, maar nu kunnen we het toch goed gebruiken. Van mevrouw de Weeger kreeg ik toen
f 10.- voor de moeite van het eten halen en zo. Daar mocht ik iets voor mezelf van kopen op de markt, zei ze. Lief van haar. Ik denk aan dat leuke schilderijtje van
f 1,75 en aan die overgooier, van saronggoed gemaakt. Misschien voor mevrouw de Weeger ook iets aardigs en voor mam. Ik verheug me al op morgen.
Vanochtend kon tante Wine even bij ons aankomen. Vooral voor mam heel gezellig. Ze vertelde een heleboel over kamp Karèès en het werk daar.
--------------------------------------------------------------------------------
- uitgeholde boomstam, die als alarmklok gebruikt wordt.
--------------------------------------------------------------------------------
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 6051 keren
Er heeft nog niemand gereageerd.
Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië
La vie est un pélerinage
© 2004-2017
