Kamp Solo - 6

Weldra zagen we nog meer kleponners en ook Jappen. Alle loodsen werden bezet. Bij ons waren allen al druk bezig de koffers open op de britsen te zetten. Een Jap holde naar binnen en met een: “Keloear, keloear!1” werden we naar buiten gejaagd. Buiten onder de twee regenbomen moesten we wachten. Onze loods kwam het eerst aan de beurt. Ze vonden er niet eens erg veel. Een klein mandje vol was de hele buit. Daarna werden we “aan den lijve ” bevoeld. Bij ons gelukkig door mevrouw van Dalen en mevrouw Groenewegen, maar bij andere blokken door een kleponner.

Brrrr! Eindelijk, eindelijk mochten we om half 4 naar binnen, allemaal erg verbrand en hongerig. Binnen was het een bende, alles lag op en door elkaar. Heleen’s spaarpotje lag opengebroken op de plank, maar de halve centen lagen er nog in. We misten niets. Bijna was onze warmwaterzak ingepikt, maar dat hebben mevrouw van Dalen en mevrouw Groenewegen nog net kunnen voorkomen. Al het eten stond klaar in de keuken en kon dus zo uitgedeeld worden. Wat smaakte dat!

29-4-1945.

Zondag. Er mocht jammer genoeg geen kerkdienst gehouden worden. We zijn toen weer achter zaal B op een rustig plekje gaan zitten met onze boterham. Mam las ons voor uit de bijbel. Ja, we hadden weer een echte boterham, want toean “Nippon” heeft al een week lang de “goedheid” ons brood te sturen. De gist wordt hier in het kamp gemaakt en dan naar de fabriek gestuurd. De porties djagoeng worden steeds kleiner. Ons Zondagsmaal bestond uit extra dikke pap en een half ons suiker. Mmm!

Corrie, Roelie en ik zijn vanmiddag weer naar het clubje van juffrouw Kerling geweest, die allerlei interessante dingen uit de wereld van de biologie vertelt, o.a. over bacteriën, injecties, vaccins, sera, besmettelijke ziekten, koepokken, enzovoort. Ik vind het enig, want er is nog zoveel, waar ik niets van weet. Corrie en ik hebben met Katrien Miedema afgesproken met Franse les te beginnen. We willen proberen het derde deel van “Cours Pratique” nog eens door te nemen en af en toe een verhaal uit mijn leesboek te lezen. We hebben mevrouw Wesly gevraagd om ons wat te helpen of uit te leggen. Ze doet het graag en dat is reuze lief, want ze voelt zich na haar ziekte nog niet erg goed.

Jopie van Nie logeert nu bij ons, want zijn moeder ligt met angina in het ziekenhuis.

Hij is rustig en heeft lang niet zoveel tinka’s2 als anders. Ik heb nu drie baantjes tegelijk: Ik moet djagoeng wassen, ben reservepatjolster en assistente van mevrouw
Viegeler, de zaalzuster. Mijn verpleegsterswens gaat al een beetje in vervulling, want ik moet nu zorgen voor mevrouw Wesly, Bakker en Leefers. Bedden opmaken, kinderen baden, warme kruiken en eten halen en zo meer. Het valt best mee. Ik vind het leuk om zo wat te kunnen helpen en verzorgen. En later fijn in een groot ziekenhuis met veel andere zusters samen. En wie weet met pappie als dokter?
Een paar dagen is er 1000 kg oebi uit de tuinen geoogst. Dat wordt nu geregeld in de sambal verwerkt, erg lekker. De tuinJap was tevreden over ons. Verder hebben we allemaal een verzoekschrift mogen indienen. Velen hebben het niet gedaan, want ze wisten niet wat ze moesten vragen. Meer eten zouden we toch niet krijgen en aan andere verzoeken voldoen ze misschien ook niet.

2-5-1945.

Mevrouw van Nie is terug uit het ziekenhuis. Unser Ruh ist hin!

---------------------------------------------------------------------------------------------

naar buiten
kuren

---------------------------------------------------------------------------------------------

Creatie datum: 16/02/2017 13:11
Categorie: - Bosman, Anneke
Pagina gelezen 5887 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage