Herinneringen van een Stadswachter van Semarang.

December 1941-December 1945.

16) Diversen tot eind 1945.

A: Contact met Rika !.

    Eindelijk op den 16de October 1945 ontving ik de eerste brief van Rika uit Semarang. Het was niet haar eerste brief aan mij in Siam, doch haar derde brief geschreven in begin September.
    De groote schok was door mij reeds eerder opgevangen, zoodat ik de brief rustig kon lezen en daaruit putte ik toen veel sterkte.
Den 17de zond ik rechtstreeks aan haar kampadres mijn eerste brief en vanaf dien datum behielden wij onderling een druk en goed contact, tot tegen het einde van 1945. Elke week schreven wij beiden elkaar om de drie hoogstens vier dagen.
Deze brieven werden wel niet in volkomen geregelde tijden ontvangen, doch ook de oudere brieven van haar kwamen binnen zoodat wij elkaar van alles op de hoogte konden houden en al plannen beraamden voor de ontmoeting op Java en ons toekomstig verblijf aldaar.
    Intusschen werden de nieuwsberichten over Java steeds slechter en al spoedig moesten wij elkander mededeelen dat een ontmoeting op Java dit jaar zeker niet zou kunnen plaats vinden.
    De toestand op Java werd in November 1945 zoo ernstig dat alle Europeesche vrouwen en kinderen daar niet meer veilig waren. Dat liep zoo erg, dat van massa moorden kon worden gesproken, eerst in Soerabaja later in Semarang en Bandoeng.     In Batavia bleef het wat rustiger doch ook daar vielen nog honderden van ons ten slachtoffer van de extremistische         elementen onder de Indonesiers. Wij allen hier in Siam hingen elke avond aan de radio en maakten ons zeer bezorgd over de onzen op Java. De nieuwsberichten meldden toen mogelijke evacuatie van Soerabaja naar Australie Nieuw Zeeland Singapore e.a. oorden.
    Later werd ook Semarang zoo onveilig dat daar evacuatie noodig was. Begin December gingen eerste evacuees van Java naar Singapore in groote getalen en naar andere landen in kleiner aantal en dan nog meestal de zieken en zwakken, alsmede zij die van alles beroofd en gevlucht waren uit de binnenlanden. Eind December was evacuatie van Semarang mogelijk en gelukkig behoorde Rika bij het eerste transport en zette zij aldus op 22 December 1945 haar voeten op Thailands bodem. Het woord Thai dat " vrij " betekent kwam hierbij dus wel tot zijn recht.
    Bij al die ellende die wij van Java vernamen kwam nog voor mij de groote onzekerheid over het lot van Adri, die ik als vermist beschouwde. Ook Rika wist niets definitiefs en had al aan allen in Holland geschreven doch nog geen antwoord ontvangen.

B: Contact met Aad en alle anderen.

Tenslotte ontving ik op 3 December 1945 het eerste bericht uit Holland en wel een brief van Marie Slootjes van 25 October '45 die door Johan Slootjes van Bandoeng werd doorgezonden.

Daarin vernam ik weliswaar in het kort het goede nieuws van Aad en de heele familie Slootjes, Derks en Boudewijn. Dat alles viel bijzonder mee.
Het bleek namelijk dat in Holland al onze brieven al waren ontvangen en van alle kanten al brieven geschreven waren.
Het gekste was eigenlijk dat geen van die vorige brieven waren ontvangen. De post echter herstelde die fout in de loop van December en regende het als het ware brieven van alle kanten. Vele reeds in September geschreven. Daarop antwoordde ik met dikke bundels en zoo konden wij in die maand ons over en weer uitspreken wat een heerlijke rust en toch zenuwspannende tijd
afsloot. Tegen het einde van het jaar teekende zich bij mij de
reactie van die zenuwslopende maanden vanaf Augustus.
    Voor mijzelve was ik voljkomen tevreden met het geheele verloop der gebeurtenissen en zeer gelukkig dat ik binnen enkele dagen Rika zou ontmoeten. Met Aads huwelijk had ik mij al geheel vertrouwd gemaakt.
    Met herman had ik ook al contact namelijk voor het eerst op 11 November 1945 en gaf zeer goede berichten. Ook was ik al bezig met de evacuatie aanvraag voor mij en Rika naar Holland en een verlof van één jaar voor Herman. Alles bij elkaar was de werkelijke toestand voor mij bijzonder gunstig, ook wat werk, verzorging van eten en drinken, kleeren en vermaak, aangaat en toch was ik hopeloos zenuwachtig en zwak van geheugen. Bovendien kwam mij een aanval van doofheid bezoeken, eenzelfde als ik na m'n laatste malaria attack in December 1944 had. Zoodoende was ik erg uit mijn evenwicht.
Een groot geluk kwam daar bij dat mijn gezondheid overigens prachtig was en steeds in vooruitgaande lijn.
    Uiterlijk was aan mij weinig te zien wat het moeilijk maakte voor de dokter die mijn zenuwoverspanning niet begreep en mij dikwijls dienstdoen gaf dat groote onaagenaamheden veroorzaakte. M'n ingewortelde tegenzin in alles wat maar naar Militair doen ruikt, kon ik niet behoorlijk bedwingen en kwam ik dadelijk met mijn superieuren in geschil. Met groote moeite heb ik mij moeten bedwingen om er niet van onder te gaan toen Rika Bangkok in het zicht had en ik volgens de militaire bepalingen niet voor eigen rekening en risico naar Bangkok mocht om haar even te begroeten. Dat waren zware en toch innerlijk gelukkige dagen. De post bracht mij evenwel vlug goede berichten van Rika's behouden aankomst eerst in Bangkok, na een prachtreis op de Amerikaansche vrachtboot " Lake Charles Victory ", en spoedig daarna op 23 December in Nakon-    Pathom. Eenige dagen daarna, wij waren juist met een club van vier besloten er van onder te gaan, kwam het bericht dat ik een week verlof naar Nakon-Pathom kon krijgen en binnen 24 uur was ik op den 27 ste December 1945 bij Rika. Het geluk was toen even volkomen en ik dacht dat nu alles in een paar dagen wel in orde zou zijn met mijn zenuwgestel.
    Alleen Rika begreep mij omdat ik tegenover haar, zij het dan met stukken en brokken, over mezelve kon spreken.
    Toch duurde het tot in het laatst van Februari 1946 eer m'n zenuwen waren bedwongen en toen begon de mooie tijd voor mij en Rika ; daarover handelt mijn tweede boek.

===========================
Copyright: R.Derks

Creatie datum: 22/11/2017 13:48
Categorie: - Derks, H.A.T.
Pagina gelezen 4921 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage