Hagedissen.

Het meest bekend is de tjitjak, die in Indië overal, in de warme streken meer dan in de koude, voorkomt. In alle huizen treft men ze aan. De staart breekt gemakkelijk, zonder bloeding, af, en groeit weer aan. Het losgelaten gedeelte blijft geruime tijd kronkelen. Ze brengen een goed hoorbaar geluid voort. Verder komen in Indië overal voor de gekko (zie aldaar) of tokeh en de Indische hagedis (Mal. Kadal), bruin glanzend, terwijl de blauwstaart-hagedis in het Oostelijk deel van den archipel wordt aangetroffen. De bengkarong of oelar berkaki is lang en dun en heeft heel kleine pootjes zodat zij op een slang lijkt. Het vliegend draakje of tjitjak terbang kan van tak tot tak of van boom tot boom zweven. De groene boomhagedis, die van kleur kan veranderen, wordt ten onrechte kameleon genoemd (de kameleon komt alleen in de landen om de Middellandse zee voor). De waterhagedis van Celebes en de Molukken die meer dan een meter lang wordt (met den staart) kan ook van kleur verwisselen. Deze hagedis voedt zich met plantaardig voedsel, de eerder genoemde met insecten. De varaan (Mal. biawak, Jav. menjawak) is een zeer grote hagedis (1 a 2 M.) die ten onrechte leguaan wordt genoemd (leguanen komen alleen in Amerika voor); zij voedt zich met vis, vogels en andere kleine dieren en kan goed zwemmen.

De reuzenvaraan (boeaja darat), vroeger voor een krokodilsoort aangezien (de Mal. naam duidt ook daarop) die 4 m. lang kan worden en niet ongevaarlijk is, wordt op het eiland Komodo bij Flores aangetroffen.

Creatie datum: 05/06/2018 10:03
Categorie: - H
Pagina gelezen 903 keren

Reacties op dit artikel

Er heeft nog niemand gereageerd.

Nieuws van den dag uit het voormalig Nederlandsch-Indië

Voor meer informatie over nieuws uit de kranten van Nederlands-Indië

La vie est un pélerinage